همین ابتدای متن فلش بک بزنیم به اواخر نسل هفت و اوایل نسل هشتم! آن زمان مدیران سونی (Sony) اصلاً از رقابت تنگاتنگ PS3 با Xbox 360 رضایت نداشت. به همین خاطر تصمیم گرفتند برای اولین بار در تاریخ شرکت خودشان، وظیفه طراحی معماری کنسول را به یک فرد چشم رنگی بسپارند که برخلاف نسل‌های گذشته ملیت شرقی نداشت. مارک سرنی به عنوان معمار PS4، توانست یکی از بی‌بدیل‌ترین پلتفرم‌های صنعت گیم را خلق کند. موفقیت و پیروزی پلی استیشن به قدری ملموس و واضح بود که مدیران سونی تصمیم گرفتند، باز هم از مارک سرنی به عنوان برگ برنده در جنگ کنسول‌های نسل نهم استفاده کنند. روزی که PS5 معرفی شد، مارک سرنی قاطعانه و با گردن برافراشته تاکید کرد که این پلتفرم سال‌ها از فناوری زمان خودش جلوتر است. پشتیبانی صدای سه بعدی، تریگرهای تطبیق پذیر و قابلیت هپتیک فیدبک کنترلر تنها گوشه‌ای از این تکنولوژی‌های دست نیافتنی بودند. با این حال دروغ چرا، تا پیش از عرضه بازی Astro Bot هیچ سازنده‌ای نتوانسته بود تا این حد از پتانسیل‌های PS5 نهایت بهره را ببرد. استدیوی Team Asobi که در حقیقت یکی از شعبه‌های اصلی پلی استیشن در کشور ژاپن به حساب می‌آید، سال‌هاست که تمام تمرکزش را روی المان‌های تعاملی PS5 گذاشته است. از بازی‌های PSVR بگیرید تا عناوینی که با اتکا به ویژگی‌های تعاملی کنترلر DualSense تجربه‌ای معرکه را ارائه می‌دهند. Astro Bot اما کامل‌ترین محصولی است که در این خصوص ساخته شده است. برای نقد و بررسی بازی Astro Bot با وب سایت تک سیرو همراه باشید.
سفر به دنیای PlayStation
مطمئناً آن‌هایی که سابقه تجربه سری بازی‌های Astro را دارند، به خوبی می‌دانند که داستان این مجموعه در اصل یک پیش زمینه روایتی برای گیم پلی مفرح به حساب می‌آید. اما به طرز اعجاب برانگیزی استدیوی Team Asobi من را با Astro Bot غافلگیر کرد. همانطور که احتمالاً می‌دانید ماجرا درباره یک جامعه کوچک از ربات‌های سفید بامزه است که حالا بعد از وقایع نسخه قبلی، مورد حمله بیگانگان قرار می‌گیرند و سفینه فضایی‌شان که در حقیقت یک کنسول PS5 است، نیز نابود می‌شود. شاهکار بازی دقیقاً همینجاست! به قول باباطاهر که می‌گوید به هر جا بنگرم قامت رعنا تو بینم، اینجا هم به هر قسمت از بازی نگاه بیاندازید نمادی از PS5 را پیدا می‌کنید. اصلاً خود شما هم به عنوان یک قطعه سخت افزاری از کنسول پلی استیشن 5 به شمار می‌روید که حالا باید با پیدا کردن هم‌کیشان خودتان دوباره اجزای آن را گردآوری کنید. اما بگذارید از مهم‌ترین برگ برنده و شالوده اصلی بازی برای‌تان بگویم؛ ببینید، به صورت کلی برخی از ربات‌های داخل بازی به طرز بامزه و جذابی براساس شخصیت‌های کلاسیک و مدرن بازی‌های ویدئویی ساخته شده‌اند. آن طور که سازندگان می‌گویند نزدیک به 150 شخصیت که غالباً از برندهای انحصاری خود پلی استیشن هستند، در بازی حضور دارند. حتی جوئل و الی بنده خدا هم از دنیای آخر الزمانی‌شان فرار کرده‌اند و در کنار سایر کاراکترها مثل Crash Bandicoot در بازی نقش آفرینی می‌کنند.
گیم پلی؛ متنوع، سرگرم کننده و شاهکار
بازی Astro Bot کور سوی امید برای صنعت گیم است. صنعتی که سال‌هاست با ژانرهای کلیشه‌ای، بازی‌های چند نفره مشابه هم و عناوین داستانی ضعیف دست و پنجه نرم می‌کند. اما به لطف Astro Bot حالا می‌توانیم بگوییم امید آخرین چیزی است که می‌میرد. چرا که تمام آنچه بازی نمایش می‌دهد یک گیم پلی خالص، پرالمان و در یک کلام معرکه است. چه بسا گیمرهای کلاسیکی که همیشه انگشت اتهام را به سمت عناوین نسل جدید نشانه می‌گیرند، دوباره مثل دوران گذشته پای کنسول میخکوب شده و هرگز متوجه گذر زمان نشوند. کلیات بازی اما خیلی ساده است. ما با یک اثر پلتفرمر سه بعدی روبرو هستیم که سعی می‌کند مرحله به مرحله ساختار شکنی کند. یعنی شما وقتی که در یک کهکشان جدید مشغول تجربه بازی هستید، این اطمینان را دارید که در مرحله بعد قطعاً یک چیز جدید انتظارتان را می‌کشد. طبق تجربه ما بازی شامل 6 کهکشان است که شما باید در آن‌ها به دنبال بات‌های گمشده بگردید و سفینه‌ی‌تان را تعمیر کنید. از قضا در هر کهکشان یک باس فایت انتظارتان را می‌کشد که خوشبختانه چه از منظر چالشی بودن و چه فلسفه وجودی‌شان واقعاً معرکه و بی‌نظیر طراحی شده‌اند. خب قبل‌تر اشاره کردیم که ربات‌ها براساس شخصیت‌های حقیقی بازی‌های کلاسیک و مدرن ساخته شده‌اند، حالا فکرش را بکنید شما بتوانید قابلیت هر کدام از این کاراکترها که در بازی‌های‌شان بارها دیده‌ایم را اینجا به شکل و شمایل بامزه‌تری پیاده کنید! مثلاً می‌توانید با استفاده از تبر کریتوس درست مثل خود بازی God of War المان‌های محیطی و دشمنان را منجمد کنید. از آن طرف یک سری قابلیت‌های کلی پیش روی شما قرار دارد، شما حتی می‌توانید با قابلیت Giant Sponge به یک اسفنج بزرگ تبدیل شوید که با جذب حجم وسیع آب و سپس آزاد سازی آن دشمنان را تار و مار کنید.
باس فایت حرف اول و آخر را می‌زند
مانند بقیه بازی‌های سه بعدی پلتفرمر، اینجا هم باس‌فایت‌ها حرف اول و آخر را می‌زنند. خوشبختانه بعد از سال‌ها یک بازی پیدا شد که به معنای واقعی کلمه هوشمندی این باس فایت‌ها را با نهایت دقت و ظرافت به تصویر بکشد. اما راستش را بخواهید بازی همچنان به یک سری از سنت‌های سبک پلتفرمر سه بعدی کلاسیک تکیه کرده که اتفاقاً نتیجه مثبتی را هم در پی داشته است. ممکن است که در یک مرحله با اختاپوس غول پیکر برخورد کنید یا در مرحله بعدی یک مار کبرای عظیم الجثه سر راه‌تان سبز شود، همین مورد نشان می‌دهد که سازندگان تا چه اندازه روی ابعاد بصری باس فایت‌های‌شان مانور داده‌اند. شکست دادن آن‌ها هم اصلاً به این سادگی‌ها نیست. البته نه به اندازه بازی‌های سولز لایک، اما خوشبختانه به لطف هوش مصنوعی غول آخرها و سایر دشمنان، عموماً ریتم مبارزات انتهایی هر مراحل سرعت بالایی داشته و حتی اجازه نفس کشیدن هم به شما نمی‌دهند. اما خب جای نگرانی ندارید، چون کلکسیونی از ربات‌ها از سایر بازی‌های ویدئویی را هم در اختیار دارید که می‌توانید برای پیشبرد مراحل از آن‌ها استفاده کنید.
معجزه‌ای به نام DualSense
حقیقتاً در یکی دو دهه اخیر، بازی پلتفرمر سه بعدی ندیده‌ام که تا این حد بتواند سرگرم کننده و پرالمان باشد. اما معجزه دقیقاً زمانی اتفاق می‌افتد که کنترلر بازی را در دست می‌گیرد. خوشحالم که حداقل یکی از استدیوهای زیرمجموعه سونی توانست از نهایت سخت افزار PS5 و کنترلر DualSense نهایت استفاده را ببرد و دسته بازی دوال سنس DualSense برای PS5 طرح Astro Bot Limited Edition را عرضه کند. این یعنی شما احساس شلیک با یک تفنگ یا شعله افکن را با استفاده از تریگرهای تطبیق پذیر با اعماق وجودتان حس می‌کنید. حتی تفاوت قدم گذاشتن روی شن، سنگ ریزه یا آب هم برای‌تان ملموس است. یا مثلاً با استفاده از همین تریگرهای تطبیقی، می توانید با جذب به یک اسفنج بزرگ تبدیل شده و سپس با خروج آب مسیرتان را همراه هموار کنید. شاید باورتان نشود، اما شما می‌توانید حتی از طریق بازخورد حسی کنترلر تفاوت سطوح صاف و ناصاف محیط را تشخیص دهید و احتمالاً یک گذرگاه مخفی را در میان‌شان پیدا کنید. راستش را بخواهید شمار چنین ایده‌های تعاملی که بازی بر آن‌ها تکیه کرده سر به فلک می‌کشد، اما حداقل این نوید را می‌توان داد که هر مرحله یک ایده و المان جذاب دارد که تا پیش از این هرگز نظیرش را ندیده‌اید. به این موارد پازل‌ها و معماهای چالش برانگیز و واقعاً بی‌نظیر را هم اضافه کنید تا کلکسیون ویژگی‌های گیم پلی تکمیل شود.
گرچه Astro Bot یک اثر جهان باز نیست، اما سازندگان به شکل شایسته تحسینی دنیای بازی را برای کاوش تا حد امکان گسترش داده‌اند. همانطور که گفتیم، 6 کهکشان با سیاره‌های مختلف در بازی حضور دارند، هر سیاره اقلیم و شرایط خاص خودش را دارد. از محیط‌های جنگلی بگیرید تا جزایر و دریاها و حتی معابد و معدن‌های زیرزمینی همه و همه در بازی حضور دارند. جدا از این که سازندگان برای طراحی هنری ظریفانه لوکیشن‌ها از هیچ تلاشی دریغ نکرده‌اند، به طرز ملموسی انیمیشن‌ها و کلاً فیزیک بازی هم بسیار نرم و روان به نظر می‌رسند. این ظرافت هنری البته فقط معطوف به گرافیک و جلوه‌های بصری نیست. ما در زمینه موزیک هم غافلگیر شدیم! شخصاً موسیقی متن Journey را بهترین نمونه در تاریخ صنعت گیم می‌دانم و اصولاً اجازه مقایسه هیچ بازی با آن را تا حالا نداده‌ام. اما Astro bot برای من دست کمی از موسیقی‌های متنوع حماسی، بعضاً دراماتیک و شورانگیز Journey ندارد.
جمع بندی
در طول تجربه 12 الی 15 ساعته‌ای که از بازی Astro Bot داشتم، دائماً یک پرسش روی ذهنم رژه می‌رفت! اگر واقعاً یک استدیوی نه چندان بزرگ می‌تواند تا این حد خلاقیت و نبوغ را به گیم پلی بازی‌های ویدئویی تزریق کند، پس چرا هر چه این روزها در بازار می‌بینیم، عموماً کلیشه‌ای هستند که شاید در بهترین حالت یک اثر قابل تحمل به شمار بروند؟ دو نسخه قبلی این مجموعه بازی‌های کوتاه و کوچکی بودند، اما ریسک پذیری سونی تا این حد توانست شهامت را دل آن‌ها زنده کند و یکی از خلاقانه‌ترین بازی‌های چند سال اخیر را به ارمغان بیاورد. حتی اگر نوستراداموس هم زنده می‌بود، نمی‌توانست Astro Bot را جز گزینه‌های جدی بهترین بازی سال قلمداد کند، اما حالا بعد از این همه المان‌های جذاب گیم پلی، پازل‌های چالش برانگیز و حس ناب پلتفرمینگ باعث شده آن را بخت اصلی کسب این عنوان بدانم. پس عجالتاً گول ظاهر ساده بازی را نخورید و اگر هم آب دست‌تان است زمین بگذارید تا با تجربه این بازی، بار دیگر به آینده صنعت گیم امیدوار شوید.
+ نکات مثبت:
- طراحی هنری معرکه و متنوع
- استفاده از حداکثر پتانسیل‌های تعاملی DualSense
- شخصیت‌هایی که براساس دنیای بازی‌ها هستند!
- باس فایت‌هایی که عذاب‌تان می‌دهند
- پازل‌های چالشی و جذاب
- تلفیقی از پلتفرمر سه بعدی کلاسیک و مدرن
- موسیقی شاهکار
_ نکات منفی:
- هر چه بگوییم، ایراد بنی اسرائیلی است، پس صرفاً از تجربه‌ی این اثر معرکه لذت ببرید!
