قابلیتی حیاتی که اگر از DualSense Edge استفاده می‌کنید، نباید نادیده بگیرید!

زمانی که سونی کنترلر DualSense Edge را معرفی کرد، تمرکز اصلی بسیاری از ما، به درستی، معطوف به تغییرات سخت‌افزاری آن بود. پدال‌های پشتی، آنالوگ استیک‌های ماژولار و قابل تعویض، و توقف‌گاه‌های قابل تنظیم تریگرها، همگی ویژگی‌های جذابی بودند که روی کاغذ، برتری محسوسی نسبت به کنترلر استاندارد نشان می‌دادند. اما در کنار تمام این ارتقاهای فیزیکی، یک قابلیت نرم‌افزاری بسیار عمیق و کلیدی وجود دارد که اغلب، آن‌طور که باید، مورد توجه قرار نمی‌گیرد و آن هم چیزی نیست جز، سیستم شخصی‌سازی و مدیریت پروفایل‌ها.

بسیاری از کاربرانی که این کنترلر را تهیه می‌کنند، پس از راه‌اندازی اولیه، آن را روی همان پروفایل پیش‌فرض رها کرده و از پتانسیل واقعی دستگاهی که در دست دارند، استفاده نمی‌کنند. این شاید بزگترین پتانسیل باشد که در این کنترلر و حتی اکثر کنترلرهای مرسوم نادیده گرفته می‌شود. اما چرا؟ واقعا چرا باید برای این تنظیمات وقت بگذاریم؟ پاسخ ساده است: هر بازی، نیازهای متفاوتی دارد. شیوه‌ای که شما در یک بازی شوتر اول شخص مانند Call of Duty به آن نیاز دارید (یعنی واکنش آنی تریگرها و چرخش‌های سریع استیک) در یک بازی شبیه‌ساز رانندگی مانند Gran Turismo 7، که نیازمند کنترل دقیق و تدریجی بر پدال گاز و فرمان است، عملاً کاربردی ندارد. بنابراین منتطقی به نظر می‌رسد که بر اساس سبکی بازی‌ای که در حال تجربه آن هستید پروفایل خود را تغییر دهید، تا تجربه، کاملا منحصر به‌فرد شده و در خدمت شما قرار بگیرد. در حقیقت این مقاله دقیقاً برای همین منظور نوشته شده است؛ این مقاله نوشته شده تا به شما نشان دهیم چگونه می‌توانید از تمام ظرفیت‌های نرم‌افزاری این کنترلر پیشرفته بهره‌مند شوید و به بهینه‌ترین شکل ممکن، از سخت‌افزار پیشرفته‌ای که در دست دارید، استفاده کنید.

 قدم اول | ساخت، نام‌گذاری و تخصیص پروفایل

برای شروع فرآیند شخصی‌سازی، ابتدا باید به بخش تنظیمات مخصوص این کنترلر در کنسول پلی‌استیشن 5 خود بروید. مسیر دسترسی به آن نیز بسیار ساده است. از صفحه اصلی کنسول، آیکون چرخ‌دنده را در گوشه بالا سمت راست انتخاب کنید تا وارد Settings (تنظیمات) شوید. در منوی باز شده، به پایین اسکرول کنید و گزینه Accessories (لوازم جانبی) را بیابید. در این بخش، گزینه‌ای مشخص با عنوان DualSense Edge Wireless Controller خواهید دید. با ورود به این قسمت، به مرکز مدیریت کنترلر خود دسترسی پیدا می‌کنید.

اولین گزینه‌ای که در این صفحه مشاهده می‌کنید، Custom Profiles (پروفایل‌های سفارشی) است. با انتخاب آن، لیستی از پروفایل‌های موجود را خواهید دید. پروفایل Default (پیش‌فرض) همیشه در این لیست قرار دارد؛ این پروفایل، تنظیمات استاندارد DualSense را شبیه‌سازی می‌کند و قابل تغییر نیست، بنابراین همیشه می‌توانید به عنوان یک نقطه اتکای مطمئن به آن بازگردید. برای شروع، گزینه Create Custom Profile (ایجاد پروفایل سفارشی) را انتخاب کنید. اولین قدم، انتخاب یک نام مناسب برای پروفایل شماست. پیشنهاد دوستانه من به شما این است که بخش نام‌برده را جدی بگیرید. سعی کنید از انتخاب نام‌های کلی مانند Profile 1 یا Test خودداری کنید. در واقع بهتر است نامی واضح و مشخص، مانند Warzone یا Elden Ring یا Racing انتخاب کنید تا در حین بازی دقیقاً بدانید کدام تنظیم را فراخوانی می‌کنید. پس از انتخاب نام، نوبت به تخصیص آن به یکی از اسلات‌های میان‌بر می‌رسد. کنترلر شما (که در اینجا DualSense Edge مد نظر است) اجازه می‌دهد که چهار پروفایل را برای دسترسی سریع، به ترکیب دکمه Fn و یکی از چهار دکمه نمادین پلی‌استیشن (مثلث، دایره، ضربدر و مربع) اختصاص دهید. این چهار اسلات، پروفایل‌های فعال شما هستند. شما می‌توانید پروفایل‌های بسیار بیشتری در کتابخانه خود ذخیره کنید، اما تنها چهار مورد از آن‌ها می‌توانند برای جابجایی سریع در حین بازی، در دسترس باشند. پس بهتر است که این نکته را در نظر داشته باشید.

شخصی‌سازی دکمه‌ها | قدرت واقعی پدال‌های پشتی

حالا به بخش اصلی، یعنی شخصی‌سازی جزئیات می‌رسیم. پس از ساخت پروفایل، وارد بخش Customise Button Assignments (شخصی‌سازی تخصیص دکمه‌ها) شوید. در اینجا می‌توانید عملکرد تقریباً تمام دکمه‌های کنترلر را تغییر دهید. اما مهم‌ترین دلیل وجود این بخش، تنظیم پدال‌های پشتی است. نکته بسیار مهمی که باید بدانید این است که این پدال‌ها به صورت پیش‌فرض هیچ عملکردی ندارند و این شما هستید که باید به آن‌ها کاربرد ببخشید. فلسفه وجودی این پدال‌ها، این است که به شما اجازه دهند اعمال کلیدی را بدون برداشتن انگشت شست خود از روی آنالوگ استیک‌ها انجام دهید. برای مثال، در یک بازی شوتر، می‌توانید دکمه پرش یا تعویض خشاب را به پدال پشتی اختصاص دهید. به این ترتیب، می‌توانید همزمان که هدف‌گیری می‌کنید، بپرید یا خشاب عوض کنید؛ بدون آنکه نیاز باشد با برداشتن شست خود، تسلطی که به زحمت آن را به دست آورده‌اید فدا کنید که این خود مزیتی است که در نبردهای آنلاین، تفاوت قابل توجهی ایجاد می‌کند.

کالیبراسیون استیک‌ها | تنظیم حساسیت و ناحیه مرده

در مرحله بعد، به یکی از فنی‌ترین بخش‌ها، یعنی Stick Sensitivity/Dead Zone (حساسیت استیک/ناحیه مرده) می‌رویم. در این قسمت می‌توانید حساسیت هر کدام از آنالوگ استیک‌ها را به صورت مجزا تنظیم کنید. البته باید گفت که سونی چندین حالت از پیش آماده را در اختیار شما قرار داده است که کار را برای ما راحت‌تر می‌کند. برای مثال، حالت Precise (دقیق)، حرکات کوچک و ظریف در نزدیکی مرکز استیک را کندتر ثبت می‌کند که این امر برای هدف‌گیری دقیق با سلاح‌های تک‌تیرانداز می‌تواند فوق‌العاده باشد (البته که این موضوع شاید برای همه صادق نباشد). در مقابل، حالت Quick (سریع) به ورودی‌های شما شتاب بیشتری می‌دهد و برای چرخش‌های ناگهانی در نبردهای نزدیک مناسب به نظر می‌رسند. همچنین گزینه Deadzone، به شما اجازه می‌دهد تا میزان حرکت اولیه استیک را که توسط بازی نادیده گرفته می‌شود، به صورت دلخواه تنظیم کنید. اگر کنترلر شما اندکی مشکل دریفت (حرکت ناخواسته شخصیت در بازی) پیدا کرده است، افزایش بسیار جزئی این ناحیه مرده می‌تواند آن را به طور کامل برطرف کند و دقت از دست‌رفته کنترلرتان را بازیابی کند.

تنظیم تریگرها | هماهنگی حیاتی سخت‌افزار و نرم‌افزار

اما شاید بتوان گفت کلیدی‌ترین بخش تنظیمات که نیازمند هماهنگی است، مربوط به همان تریگرهایی است که در اکثر بازی‌ها، فعالیت‌های حیاتی را به دوش می‌کشند. این کنترلر دارای دو نوع تنظیم برای تریگرها است: یکی فیزیکی و دیگری نرم‌افزاری. تنظیم فیزیکی، در حقیقت همان ضامن‌هایی هستند که در پشت کنترلر قرار دارند و دامنه حرکت ماشه را در سه حالت بلند، متوسط و کوتاه محدود می‌کنند. تنظیم نرم‌افزاری نیز در همین منوی Trigger Deadzone قرار دارد. ولی نکته حیاتی‌ای که اکثراً نادیده گرفته می‌شود، در هماهنگی این دو است. اگر شما ضامن فیزیکی را روی کوتاه‌ترین حالت (مخصوص بازی‌های شوتر) قرار دهید، اما در تنظیمات نرم‌افزاری، دامنه ورودی (Input Range) را روی حالت پیش‌فرض (0-100) باقی بگذارید، ماشه شما هرگز به انتهای دامنه نرم‌افزاری خود نمی‌رسد. این یعنی در یک بازی ریسینگ، شما هرگز به حداکثر سرعت دست پیدا نخواهید کرد. بنابراین، قانون مهمی که باید رعایت کنید، این است: اگر از ضامن فیزیکی کوتاه استفاده می‌کنید، حتماً دامنه ورودی نرم‌افزاری را نیز متناسب با آن کوتاه کنید تا یک فشار اندک، به عنوان یک کلیک 100 درصدی ثبت شود.

فراخوانی سریع | استفاده از پروفایل‌ها در حین بازی

و اما در نهایت، باید به سوال اصلی این مقاله بپردازیم و آن هم این است که در عمل، چگونه باید از این پروفایل‌ها در حین بازی استفاده کنیم؟ در قسمت از ماجرا، دو دکمه Fn که در پایین کنترلر قرار دارند، وارد عمل می‌شوند. در هر لحظه‌ای از بازی، کافی است یکی از دکمه‌های Fn را فشرده و نگه دارید. بلافاصله یک منوی کوچک روی صفحه ظاهر می‌شود که چهار پروفایل فعال شما را نشان می‌دهد. در حالی که هنوز Fn را نگه داشته‌اید، کافی است دکمه نمادینی (مثلاً مثلث) که پروفایل مورد نظرتان را به آن اختصاص داده بودید، فشار دهید. به همین سادگی، تمام تنظیمات کنترلر در یک لحظه تغییر می‌کند. این منوی Fn قابلیت‌های جانبی مفیدی نیز دارد؛ با نگه داشتن Fn و فشردن دکمه‌های D-Pad (جهت‌ها) به سمت بالا یا پایین، می‌توانید صدای هدفون را کم و زیاد کنید و با جهت‌های چپ یا راست، بالانس میان صدای بازی و چت صوتی را تغییر دهید.

در پایان باید گفت …

که ارزش واقعی DualSense Edge صرفاً در پلاستیک باکیفیت‌تر یا پدل‌های اضافی آن نیست، بلکه در قابلیت انطباق‌پذیری آن نهفته است. تنظیماتی که به آن‌ها پرداختیم، گزینه‌هایی نیستند که یک بار تنظیم شوند و برای همیشه فراموش شوند؛ آن‌ها ابزارهایی برای آزمون و خطا هستند. پیشنهاد می‌کنیم زمانی را صرف کنید، تنظیمات مختلف را در بازی‌های مورد علاقه‌تان امتحان کنید و پروفایل‌هایی بسازید که دقیقاً با سبک بازی شما هماهنگ باشند. این فرآیند شاید در ابتدا کمی زمان‌بر به نظر برسد، اما راحتی و تسلطی که در نتیجه آن به دست می‌آورید، می‌تواند تجربه گیمینگ شما را به شکل قابل توجهی بهبود بخشد و ارزش این کنترلر را برایتان دوچندان کند.

حال شما به ما بگویید، آیا از تجربه‌ای که تاکنون از DualSense Edge داشته‌اید راضی هستید؟ کدام تنظیمات پروفایل یا ترکیب دکمه‌ها بیشترین تأثیر را در بازی مورد علاقه شما داشته است؟ تجربیات خود را در این زمینه با ما و سایر کاربران در بخش نظرات به اشتراک بگذارید.