“می‌دونی، ما مافیا نیستیم، ما قانونیم. اما قانونی که همه ازش می‌ترسن.”
بیل قصاب-Gangs of New York
مافیاها برخلاف اسم و رسم دهن پرکن‌شان صرفاً آدم‌های قلمچماق، زورگو و یا ستمکاری نبودند. خیلی طول نکشید تا این جماعت کت و شلواری اتو کشیده تبدیل به یک فرهنگ بزرگ و فراگیر بشوند. از قضا چنین محبوبیت و شهرتی باعث شد تا دنیای سینما و بازیهای ویدئویی نیز برای به تصویر کشیدن داستان‌های این گروه‌ها دندان تیز کنند. اتفاقاً در این زمینه هم بسیار موفق بودند. در هالیوود ما سری فیلم‌های Godfather را داریم که بی‌گمان در صدر بهترین‌های تاریخ سینما قرار دارند. در دنیای سریال‌های تلویزیونی نیز سوپرانوز هیچ دست کمی از Godfather ندارد. اما در صنعت آشنا و محبوب خودمان یعنی بازیهای ویدئویی حکایت کمی فرق می‌کند. راستش را هم بخواهید به جز سری بازیهای Mafia ما چندان عنوان شاخص و صاحب سبکی نمی‌شناسیم. اما همین یک فرانچایز برای‌مان کافی است تا عظمت و شکوه دنیای سیسیل را با اعماق وجودمان حس کنیم. آن‌ها هم با همان داستان پردازی دراماتیک مملو از خیانت و وفاداری یا فداکاری و ستم! اصلاً همین پارادوکس‌ها و تناقض‌های معنایی دنیای مافیاهاست که باعث شده فرهنگ‌شان تا این حد به دل‌مان بنشیند. اگر از نسخه اول و دوم سری Mafia که به جرئت از برترین عناوین تاریخ صنعت گیم قلمداد می‌شوند فاکتور بگیریم، Mafia III چیزی جز یک شکست مفتضاحانه و شرم‌آور نبود. استدیوی Hangar 13 علی رغم ادعاهای فراوانش نتوانست با کاراکتر سیه‌چرده و داستان پردازی سطحی رسالت اجداد خودش را به جا بیاورد. تمام این موارد باعث شد تا Take Two زنگ خطر را حس کند و برای یک بار هم که شده آستینش را برای احیاء فرانچایز قدیمی‌اش بالا بزند. نتیجه کار ساخت و معرفی بازی نسخه جدید این سری با نام Mafia: The Old Country است. عنوانی که دقیقاً به همان اندازه‌ای که Mafia III در نمایش اولیه‌اش عذاب‌مان داد، به همان قدر هم امیدوارمان کرده است. در این مطلب اولین نگاه به ساخته جدید Take Two یعنی Mafia: The Old Country خواهیم داشت و جزئیات بیشتری از آن را مرور خواهیم کرد. برای مطالعه ادامه مطلب با وسایت تک سیرو همراه باشید.
بازگشت به ریشه‌های مافیا
همه چیز به قرن 19 میلادی برمی‌گردد. آن زمان سیسیل تحت سلطه نیروهای خارجی فرانسوی و اسپانیایی بود. این شرایط منجر به ایجاد گروه‌های محلی شد که برای محافظت از مردم و زمین‌هایشان در برابر ظلم و ستم به وجود آمدند. گروه‌هایی که مردم محلی آن را Mafiusu می‌نامیدند. Mafiusu در حقیقت به معنای فرد شجاع است که دست بر قضا غرور و عزت نفس بالایی هم دارد. از آنجایی که مافیاهای آن زمان برای حفاظت از مردم و پس گرفتن حق آن‌ها همیشه صاحب قدم بودند، این نام را با اندکی تغییر به شناسنامه‌ی خودشان افزودند. اما این بدان معنا نبود که آن‌ها تماماً فضایل اخلاقی داشته باشند و رذیلت از فاصله بگیرند! اتفاقاً برعکس، بعدها مردم در بسیاری از ابعاد آن‌ها را مقابل خود می‌دیدند و بعضاً به خاطر اعمال خشونت آمیزشان از آن‌ها ترس و واهمه داشتند. با این حال در مافیا دوستی، خانواده و وفاداری حرف اول را می‌زند و حداقل از این نظر این افراد زبانزد عام و خاص بودند. بگذریم و برگردیم سراغ بازی؛ همانطور که پیش از این گفتیم سازندگان تصمیم گرفته‌اند این بار به ریشه‌های اولیه مافیا بازگردند. این یعنی ما به قرن 19 میلادی سفر خواهیم کرد و داستان زندگی یک کارگر معدن ساده را با نام Enzo Favara تجربه می‌کنیم. او که از همان دوران کودکی‌اش با فقر و فلاکت دست و پنجه نرم می‌کرده حالا می‌خواهد دندان لق و کرم خورده بی‌پولی را دور بیاندازد و با نزدیک شدن به خانواده مافیایی Don Torrisi برای خودش ارزش و احترام جمع کند. بازی احتمالاً می‌خواهد به نحوی به وقایع نسخه اول این سری متصل شود و یک پیش زمینه داستانی مناسب برای آن را روایت کند. سازندگات تاکید کرده‌اند که اولویت‌شان در نسخه جدید خلق یک داستان پردازی سینماتیک و البته خطی است. موردی که شاید فقدانش بیشترین ضربه را به Mafia III زد. چرا که کاراکتر سیاه پوست آن نه تنها هیچ سنخیتی با دنیای مافیاها نداشت، بلکه از نظر شخصیت پردازی هم یکی از ضعیف‌ترین کاراکترهای این فرانچایز به حساب می‌آمد. خلاصه آن که تمام تمرکز داستان بازی حول محور شخصیت انزو است و حداقل از این بابت مطمئنیم که او یک شخصیت پردازی پخته و درست و حسابی خواهد شد. خصوصاً این که گذشته تاریک و سختی داشته و احتمالاً با یک سری کلیدواژه‌هایی مثل انتقام شاهد قوس شخصیتی وی هم باشیم.
رویکرد متفاوت سازندگان؛ نه خطی نه جهان باز
نیل دراکمن، کارگردان سری بازیهای The Last of Us و Uncharted چند سال پیش یک فرضیه مهمی مطرح کرد. او اعتقاد داشت که بازیهای جهان باز به تجربه داستان پردازی بازی‌ها لطمه می‌زنند. به عبارتی تاکید دراکمن بر این بود که جهان باز شدن بازی، گیمر را از ریتم و روند داستانی می‌اندازد. از آن طرف سازندگان هم برای پر کردن خلاء محتوا مجبور می‌شوند که ماموریت‌های فرعی زیادی در جای جای نقشه طراحی کنند که همین مورد جدا از این که یکپارچگی داستان بازی را به هم می‌زند، باعث تلف شدن انرژی تیم و البته کلیشه‌ای شدن داستان می‌شود. ظاهراً چنین فرضیه‌ای هم بر دنیای بازی Mafia: The Old Country حکم‌فرماست. این یعنی ما با یک اثر خطی روبرو هستیم که خودش را از المان‌های جهان باز جدا می‌کند. البته این بدان معنا نیست که گیمر مثل یک ربات فقط مراحل داستانی را پشت سر بگذارد، در حقیقت سازندگان در خلال همین مراحل داستانی امکان گاوش در دنیای بازی را هم پیش روی‌تان قرار داده‌اند تا ارتباط عمیق‌تر و بیشتری با آن داشته باشد. تیم توسعه دهنده بازی درباره این رویکرد می‌گوید:
“ما بارها از خودمان می‌پرسیم که آیا بازی‌مان جهان باز است؟ راستش، هم آره و هم نه! ما قصد داریم بازیکنان یک تجربه داستانی در جهانی زیبا داشته باشند. یعنی اگر می‌خواهید حین تجربه داستانی در جهان بازی کاوش کنید، با وجود دنیای زنده اطراف‌تان این امکان برای‌تان فراهم است. اما ما شما را به مراحل داستانی بازی ترغیب می‌کنیم.”
یکی از مهم‌ترین نکات بازی Mafia: The Old Country که وجه تمایز آن با سایر بازیهای این سری هم به شمار می‌رود، محیط و جهان بازی است که در یک منطقه خیالی واقع در سیسیل با نام سن سلسته روایت می‌شود. جهانی که مملو از روستاهای قدیمی، شهرهای کوچک، مزارع کشاورزی، کوهستان و جنگل‌هاست. تیم توسعه دهنده همین ابتدای کار آب پاکی را روی دست طرفداران ریخته است و تاکید داشته که این بار خبری از جزئیات درون شهری مثل نسخه‌های اول و دوم این سری نیست. به هر حال ما در قدیمی‌ترین دوران تاریخ مافیا به سر می‌بریم و همانطور هم که پیش از این گفتیم گروه‌هایی مافیایی اصلاً از دل سرزمین‌های روستایی و مزارع شکل گرفتند. خوشبختانه محیط به‌گونه‌ای طراحی شده است که بازیکنان علاوه بر تعامل با شخصیت‌ها و انجام ماموریت‌ها، قادر خواهند بود تا به جستجو در مکان‌های مختلف بپردازند و از کلیساهای قدیمی و قصرهای اشرافی گرفته تا کارخانجات تولید سیگار و مخفی‌گاه‌های مافیا را زیر و رو کنند. گرچه بازی یک اثر قرن نوزدهمی قدیمی به حساب می‌آید، اما جدا از اسب سواری‌های جذابش همچنان ماشین‌های کلاسیک نیز به قوت خودشان حضور دارند. تمام تکه‌های این پازل را که کنار هم قرار دهیم به این نتیجه می‌رسیم که Hangar 13 می‌خواهد یکی از پویاترین و غنی‌ترین تجربه‌های مافیایی را برای‌مان به تصویر بکشد.
وقت درس گرفتن از گذشته فرارسیده است!
Mafia III به عنوان لکه ننگ این سری داغ بزرگی به دل گیمرها و البته سازندگان گذاشت. داغی که شاید تا سالیان سال جای زخم آن در سراسر وجودمان باقی بماند. بازی که نه سیستم تیراندازی درست و درمانی داشت و نه حتی به بخش مخفیکاری و رانندگی اهمیت می‌داد. یک اثر پوچ و ناقص که تمام خاطرات دو نسخه ابتدایی این سری را زیر سوال برد. با این حال Take Two تاکید کرده که آن‌ها از اشتباهات گذشته درس گرفته‌اند و می‌خواهند کلکسیونی از المان‌های جذاب را پیش روی گیمر قرار دهند. راستش را بخواهید هنوز درباره بسیاری از ویژگی‌های بازی اطلاع دقیقی در دسترس نیست و تریلر داستانی بازی هم چندان اطلاعات دقیقی از گیم پلی را به اشتراک نگذاشت. اما با این تفاسیر نکات امیدوار کننده زیادی وجود دارد. در وهله اول باید به سلاح‌های بازی اشاره کنیم. جایی که ظاهراً کوله‌باری از تفنگ‌ها مثل سلاح کمری، شات‌گان و حتی Tommy Gun (سلاح محبوب مافیاها) در بازی حضور دارند. خود سازندگان هم تاکید کرده‌اند که می‌خواهند ضمن طراحی متنوع سلاح‌ها، سیستم تیراندازی کلاسیک مشابه نسخه‌های قدیمی را بسازند. از آنجایی که سازندگان این بازی همان کسانی هستند که پیش از این Mafia: Definitive Edition را ساخته بودند، احتمالاً گان پلی این دو عنوان نیز وجه شباهت بسیار زیادی با یکدیگر دارند. البته حداقل توقع ما از سازندگان این است که دشمنان دیگر آن هوش مصنوعی مقوایی Mafia III را نداشته باشند و گرنه جدا از بحث اکشن، قسمت مخفیکاری بازی هم آسیب زیادی می‌بیند. اینجا هم سازندگان وعده داده‌اند که سیستم هوش مصنوعی بازی به مانند نسخه‌های کلاسیک این سری چالش برانگیز و متفاوت خواهد بود. خصوصاً این که محیط‌های این عنوان تا حد زیادی گسترده و باز هستند و جا برای مانور دادن دشمنان و به رخ کشیدن توانایی‌های‌شان کاملاً باز است.
نکته جالب توجهی که سازندگان در مصاحبه با IGN به آن تاکید داشته‌اند، آزادی عمل گیمرها در پیشبرد مراحل است. ظاهراً مراحل به‌گونه‌ای ساخته شده‌اند که بازیکنان می‌توانند از استراتژی‌های مختلفی برای پیشبرد آن استفاده کنند. یعنی جدا از بخش اکشن بازی، شما می‌توانید روی المان‌های مخفیکاری هم حساب ویژه‌ای باز کنید. موردی که شوربختانه در نسخه سوم به لطف هوش مصنوعی ضعیف دشمنان از نعمت داشتنش بی‌بهره مانده بودیم. اما حداقل در نسخه جدید حتی می‌توان از بین اندک صحنه‌های نشان داده شده از گیم پلی بازی به آن امیدوار بود. مورد دیگری که در جریان نمایش بازی حسابی به چشم می‌آمد، مبارزات تن به تن بازی بود. موردی که راستش را بخواهید در فرانچایز مافیا هیچ وقت آن طور که باید و شاید به آن پرداخته نمی‌شد و چه بسا به همین خاطر با دیدن آن در تریلر Mafia: The Old Country غافلگیر شدیم. به نظر می‌رسد که این مبارزات تن به تن بخش عظیمی از مراحل بازی را شکل می‌دهند و احتمالاً با مکانیسم متفاوتی طراحی شده‌اند. شما را نمی‌دانم، اما حداقل من برای تجربه یک مبارزه تن به تن مبتنی بر دفاع و ضدحمله لحظه شماری می‌کنم. راستی، تا یادمان نرفته این را هم بگوییم که براساس لیک‌های قبلی که اینسایدرها انجام داده بودند، به نظر می‌رسد انتخاب‌های داستانی و تعامل محیطی با سایر کاراکترها نقش چشمگیری در ادامه روند بازی داشته باشد. چه بسا بتوانیم براساس همین انتخاب‌ها شاهد گیم پلی متفاوتی هم باشیم.
گرافیک؛ مرز باریک بین بازی و واقعیت
این روزها موتور بازیسازی Unreal Engine 5 تبدیل به کعبه‌ی بازیسازان بازی شده است. موتوری قدرتمند و پیشرفته که با اختلاف واقع‌گرایانه‌ترین جلوه‌های بصری حال حاضر صنعت گیم را هم به نام خود زده است. تا پیش از این استدیوی Hangar 13 تاکید زیادی روی موتور بازیسازی Fusion داشت. اما آن‌ها بعد از مشکلات شدید نسخه سوم بازی تصمیم گرفتند با Unreal Engine 5 رویکرد متفاوتی را در پیش بگیرند. آنطور که منابع خبری می‌گویند موتور Fusion، علی رغم توانایی‌های خاصی که برای شبیه‌سازی محیط‌های وسیع و جلوه‌های بصری واقع گرایانه داشت، از نظر پردازش بدون مشکل بازی‌ها روی کنسول‌های نسل نهمی حسابی لنگ می‌زد. به همین خاطر هم Mafia III پر بود از مشکلات فنی ریز و درشت مثل افت فریم و باگ‌های عجیب که تجربه بازی را حسابی خدشه‌دار می‌کردند. اما موتور بازیسازی جدید این استدیو می‌خواهد تمام خاطرات تلخ گذشته را پاک کند. آنچنان که در تریلر In Game بازی در بسیاری از سکانس‌ها تمایز واقعیت با بازی برای‌مان سخت بود. از طراحی فوق العاده جزئیات صورت و محیط بگیرید تا نورپردازی‌های خیره کننده همه و همه در این بازی در بالاترین سطح خود قرار دارند. از طرف دیگر آن طور که نمایش بازی نشان داد، انیمیشن کاراکترها به طرز اعجاب برانگیزی واقع گرایانه بودند. خصوصاً هنگامی که دشمنان بازی تیر می‌خوردند، شاهد یک واکنش آسیب پذیری فوق العاده طبیعی از طرف آن‌ها بودیم.
جمع بندی
سالیان پیش، یعنی زمانی که هنوز کل کل بین مسی و رونالدو یا سونی و ایکس باکس داغ بود، بسیاری از گیمرها بر سر این که GTA پرچمدار بازیهای Open World است یا Mafia به جان هم می‌افتادند. حالا اما سال‌های سال است که از آن روزها می‌گذرد و دست بر قضا قرار است جدیدترین نسخه این دو فرانچایز هم در یک برهه زمانی عرضه شوند. GTA VI به حق می‌تواند بهترین بازی Open World تاریخ باشد، اما از آن طرف Mafia همچنان حرف‌های زیادی برای گفتن دارد. راستش را هم بخواهید مقایسه این دو هیچ وقت هم درست نبود. یعنی همانقدر که ما برای کله شق بازی در خیابان‌های وایس سیتی وسوسه شده‌ایم، همانقدر هم دل‌مان برای مافیاهای کت و شلواری سیسیل لک زده است. Mafia: The Old Country اما می‌خواهد ریشه‌های داستانی مافیا را برای‌مان روایت کند. اقدامی جسورانه و البته شایسته تقدیر که حسابی گیمرها را برای سال 2025 وسوسه کرده است.
