معرفی 25 بازی زامبی محور برتر تاریخ ویدیو-گیم

زامبی‌ها، دشمنانی شگفت‌انگیز و تمام‌عیارند. آن‌ها تجسم کندی، بی‌هدفی و تهی‌بودن بشرند؛ کاریکاتورهای تاریکی که بازتابی از کوتاه‌بینی و سقوط اخلاقی جوامع انسانی هستند. زامبی‌ها در عین حال که وحشی و بی‌روح‌اند، مثل مور و ملخ به جان انسان می‌افتند، و این دقیقاً همان چیزی‌ست که آن‌ها را به طعمه‌هایی ایده‌آل برای فیلم‌های اکشن و بازی ها تبدیل می‌کند. چهره‌های دریده و پوسیده‌شان، هم در دل وحشت می‌کارند و هم زمینه‌ای برای طنز سیاه فراهم می‌کنند؛ به همان اندازه که ترسناک‌اند، خنده‌دار هم هستند.

سال‌هاست که این موجودات نفرین‌شده در دنیای بازی‌های ویدئویی قدم می‌زنند. آن‌قدر که حالا برای خودشان یک زیرژانر اختصاصی ساخته‌اند: «بازی‌های زامبی‌محور». اما زامبی‌ها فقط در سیاهی و خشونت خلاصه نمی‌شوند. در گذر زمان، آن‌ها بدل به عناصری حیاتی در برخی از داستان‌ها و نوآوری‌های بزرگ دنیای بازی شده‌اند. در ادامه، نگاهی می‌اندازیم به 25 بازی برتر زامبی‌محور که از دل تاریخ بازی‌ها برخاسته‌اند و هنوز هم با صدای ناله و استخوان‌های پوسیده‌شان، در ذهن ما زنده‌اند. پس همراه تک‌سیرو باشید.

• Zombies Ate My Neighbors

در دورانی طلایی از فعالیت لوکاس‌آرتز، Zombies Ate My Neighbors همچون انفجاری از رنگ، طنز و خلاقیت روی SNES ظاهر شد. بازی‌ای اکشن، پر از کارتون‌های عجیب و بامزه، و طراحی‌هایی که انگار از کابوس یک کودک بیش‌فعال بیرون آمده‌اند. در این سفر جنون‌آمیز، نه‌تنها با زامبی‌ها که با حشره‌های فضایی، بچه‌غول‌ها، تشک‌های پرشی و مشوق‌های دبیرستانی روبه‌رو می‌شوید!

اما پشت این ظاهر دیوانه‌وار، یک بازی تیراندازی مشارکتی دقیق و حساب‌شده نهفته است. گیم‌پلی بازی از شما می‌خواهد به‌جای کشتن صرف، غیرنظامیان را نجات دهید؛ همین یک تغییر ساده باعث شده عمق استراتژیک و قابلیت تکرار بازی به‌شدت افزایش پیدا کند. Zombies Ate My Neighbors هم برای نوستالژی‌بازها و هم برای علاقمندان بازی‌های خلاقانه، یک تجربه واجب است.

• The House of the Dead

اگر بخواهیم بازگشت زامبی‌ها به فرهنگ عامه در دهه 90 میلادی را بررسی کنیم، نمی‌توانیم از کنار The House of the Dead بی‌تفاوت بگذریم. این شوتر ریلی کلاسیک که در کنار Resident Evil پرچم‌دار احیای ژانر وحشت بود، نقش بزرگی در محبوبیت دوباره‌ی زامبی‌ها در سینما و بازی ایفا کرد. حتی جورج رومرو، پدرخوانده‌ی فیلم‌های زامبی، در مصاحبه‌ای در سال 2013 اعتراف کرد که محبوبیت مدرن زامبی‌ها بیشتر از همه به لطف این دو بازی بوده است.

با ریمیک سال 2022، حالا می‌توانید این تجربه‌ی آرکیدی کلاسیک را روی کنسول‌ها و کامپیوترهای مدرن نیز تجربه کنید؛ تجربه‌ای پرهیجان، دوست‌داشتنی که هنوز هم ترسناک و لایق بازدید دوباره است!

• State of Decay 2

State of Decay شاید از نظر اکشن زرق و برق زیادی نداشته باشد، اما عمق روانی و سیستم‌های مدیریتی آن، تجربه‌ای متفاوت از بقا در دنیایی زامبی‌زده ارائه می‌دهد. برخلاف بسیاری از بازی‌های زامبی‌محور که بر کشتار تمرکز دارند، اینجا شما با چالش ساختن، نگه‌داشتن و از دست‌ندادن سروکار دارید.

نسخه دوم این سری با افزودن حالت Co-op چهارنفره و گسترش چشمگیر دنیای بازی، توانست تجربه‌ی sandbox آن را به سطحی جدید برساند. با خطر مرگ دائم برای شخصیت‌ها و مسئولیت‌های ریز و درشت در اردوگاه، State of Decay 2 ذهن‌تان را همان‌قدر درگیر می‌کند که زامبی‌ها دستان‌تان را.

• Zombi / ZombiU

در میان بازی‌های بقامحور، Zombi اثری منحصربه‌فرد است؛ نه به‌خاطر مبارزه‌اش یا داستان‌اش، بلکه به‌خاطر ایده‌ی مرگ دائمی و چرخه‌ای که پیرامون آن ساخته شده. وقتی بمیرید، کاراکترتان برای همیشه از بین می‌رود و کنترل شخصیت جدیدی را به دست می‌گیرید، که باید به جسد نسخه قبلی برگردد و وسایلش را بازیابی کند؛ البته اگر بتواند!

این چرخه‌ی مرگ و تولد، در بستر یک لندن آلوده، به شکلی درخشان ترس را با بی‌رحمی پیوند می‌زند. حالت Survivor Mode نیز کاری می‌کند که با تنها یک جان، کل بازی را تمام کنید؛ چالشی طاقت‌فرسا که از هر عاشق سبک بقا، یک قهرمان یا یک جسد می‌سازد.

• Days Gone

با موتور زوزه‌کش و چهره‌ای خسته، Deacon St. John در Days Gone به قلب یک آمریکای متروک و در حال پوسیدن می‌تازد. اگرچه بازی در زمان انتشارش با نظراتی دوگانه مواجه شد، اما می‌توان آن را با ارفاق فراوان (آن هم به خاطر طرفداران دوآتشه‌اش) در این لیست جای داد، خصوصاً به لطف یکی از برجسته‌ترین ویژگی‌هایش یعنی هوردها.

در بیش از 40 نقطه از نقشه، باید با دسته‌هایی از صدها زامبی هم‌زمان روبه‌رو شوید. این لحظات، که تلفیقی از وحشت، استراتژی، فرار و بقا هستند، از Days Gone چیزی فراتر از یک بازی Open World ساخته‌اند که برای علاقه‌مندان به بازی‌های زامبی‌محور علی‌الخصوص فیلم سینمایی World War Z، تجربه‌ای جذاب است.

• Project Zomboid

بازی Project Zomboid عمیقاً بر جنبه‌های شبیه‌سازی بقا در یک دنیای پسا-آخرالزمانی پر از زامبی تمرکز دارد. این عنوان، اثری است سنگین از نظر سیستم‌ها و مکانیک‌ها، جایی که هر تصمیمی باید با دقت گرفته شود؛ چرا که مبارزه با مردگان متحرک تنها بخشی از ماجراست؛ افسردگی، گرسنگی، و تنهایی نیز دشمنانی بی‌رحم‌اند. این سطح از عمق و واقع‌گرایی، پاداشی بزرگ برای آن‌هایی است که صبر و حوصله‌ی رویارویی با مکانیک‌های پیچیده و خاکستری بقا را دارند. توسعه‌دهندگان بازی هم همچنان و پس از گذشت بیش از یک دهه از عرضه‌ی اولیه، با به‌روزرسانی‌های منظم، این تجربه را پالایش و کامل‌تر می‌کنند.

• Zombie Army 4: Dead War

استودیوی Rebellion با مجموعه‌ی Sniper Elite و دوربین آهسته‌ی معروف و دل‌خراش X-ray Kill-Cam به شهرت رسید؛ دوربینی که با جزئیاتی چندش‌آور، شلیک گلوله به درون بدن دشمنان نازی را به تصویر می‌کشد. در Zombie Army نیز همین فرمول تکرار می‌شود، اما با یک تفاوت عمده: نازی‌ها حالا زامبی شده‌اند.

در این نسخه، دوربین نمادین بازی به نسخه‌ای جایگزین از جنگ جهانی دوم وارد می‌شود که در آن، نازی‌ها از جهنم برخاسته‌اند تا نیروهای متفقین را از آلمان بیرون برانند. داستان، به‌خوبی با این فرضیه‌ی دیوانه‌وار هماهنگ است و در کنار تیراندازی دقیق، خشونتی وحشتناک و موسیقی‌ای که انگار مستقیماً از بهترین فیلم‌های ترسناک دهه‌ی 80 بیرون آمده، تجربه‌ای لذت‌بخش و خون‌آلود خلق می‌کند که سخت می‌شود تجربه آن را به دوست‌داران این ژانر توصیه نکرد.

• DayZ

ژانر بازی‌های بقا، بدهی بزرگی به DayZ دارد؛ اثری که نخست به‌عنوان یک ماد برای شبیه‌ساز نظامی ARMA II آغاز شد. DayZ تقابل غریبی بین سورئالیسم ناشی از شیوع زامبی‌ها و واقع‌گرایی خشن ناشی از سرما، بیماری، گرسنگی و فروپاشی اخلاق انسانی در شرایط بحرانی را به تصویر می‌کشد. هیچ‌گاه نمی‌دانید که فرد بعدی که با او روبه‌رو می‌شوید، ناجی است یا قاتل. و خوب سوال واقعی این است که واقعاً چقدر می‌تواند سرگرم‌کننده باشد که در نقش قربانی‌ای بی‌دفاع و ترسان، در جهانی پر از زامبی‌های کندذهن و انسان‌های بی‌رحم بازی کنید؟ در جواب باید بگوییم که بسیار! در حقیقت این تجربه اعتیادآور و به‌شدت هیجان‌انگیز است. از Fortnite گرفته تا Rust، همگی تا حد زیادی مدیون جسارت DayZ هستند که بازیکن را بی‌سلاح به دنیایی خصمانه پرتاب می‌کند تا ببیند چه اتفاقی می‌افتد. و جالب اینجاست که معمولاً، زامبی‌ها واقعی‌ترین هیولاهای آن دنیا نیستند.

• They Are Billions

They Are Billions به‌ویژه در حالت بقا ترکیبی شگفت‌انگیز از ترس زامبی‌محور و گیم‌پلی استراتژی هم‌زمان (RTS) ارائه می‌دهد. بازیکن باید شهری پسا-آخرالزمانی را بسازد و مدیریت کند، درحالی‌که می‌داند انبوهی از مردگان در راه‌اند تا همه چیز را به نابودی بکشانند. تمرکز اصلی بازی بر دفاع است و این نه صرفاً یک انتخاب، بلکه ضرورتی است حیاتی، چرا که باید در برابر هزاران زامبی ایستادگی کنید. They Are Billions با شروعی آرام به‌عنوان یک بازی شهرسازی، به‌تدریج به تجربه‌ای نفس‌گیر و اضطراب‌آور از بقا تبدیل می‌شود.

• Dead Rising 2

پس از موفقیت مجموعه‌ی Resident Evil، استودیوی Capcom نگاهی متفاوت و سبک‌دلانه به ژانر زامبی‌ها انداخت و Dead Rising را خلق کرد. در این‌جا دیگر خبری از وحشت ساکن و دلهره‌آور نیست؛ بلکه با یک حمام خون سریع و کمدی‌وار روبه‌رو هستیم.

نقطه‌ی قوت اصلی بازی، تنوع دیوانه‌وار سلاح‌هاست: از ابزارآلات موسیقی گرفته تا سس خردل، فروشگاه‌ها و کازینوهای بی‌شمار Fortune City مملو از راه‌های خلاقانه برای تکه‌تکه‌کردن مردگان هستند و البته قابلیت ترکیب سلاح‌ها نیز به این مهم کمک می‌کند و خلاقیت شما را در تولید و ساخت سلاح‌های جدید به چالش می‌کشند؛ مکانیکی که نه تنها جالب است بلکه می‌تواند تا حدی از گرفتاری بازی در چرخه تکرار جلوگیری کند.

• Resident Evil Village

نزدیک به سه دهه پس از نسخه‌ی نخست، Capcom همچنان تاج پادشاهی ژانر ترس و بقا را بر سر دارد و Resident Evil Village گواه این پایداری است.

در این قسمت، زامبی‌ها دیگر نقش اصلی را ندارند و موجودات گوشت‌خوار دیگری به نام لیکان‌ها در مرکز توجه قرار گرفته‌اند. اما Village با گیم‌پلی درخشان خود در ژانر بقا، و پیچشی در داستان در مراحل پایانی که دوباره پای مردگان متحرک را به میدان می‌کشد، شایسته‌ی جایگاهی مناسب در این فهرست است. ترکیب فضای گوتیک، طراحی هنری فوق‌العاده، و مکانیک‌های مبارزه‌ مدرن، این نسخه را به یکی از به‌یادماندنی‌ترین Resident Evilهای تاریخ بدل کرده است که نباید تجربه آن را از دست بدهید.

• Planescape: Torment

Planescape از آن بازی‌هایی است که گهگاه کسی دربار‌ه‌اش می‌گوید فوق‌العاده است و بعد وقتی که یک اسکرین‌شات از آن می‌بینید، حس می‌کنید که این بازی واقعاً هم نمی‌تواند تا این اندازه سرگرم‌کننده باشد، و این همان لحظه‌ای است که زندگی‌ خود را تلخ‌تر از چیزی که هست کرده‌اید، چراکه آن را تجربه نکرده‌اید.

درک می‌کنم که ظاهر بازی کهنه و قدیمی به‌نظر می‌رسد، اما محتوایش آن‌قدر خارق‌العاده است که از توصیف می‌گریزد. Planescape: Torment یک نقش‌آفرینی درباره‌ی جاودانگی است، آکنده از مردگان متحرک که گاه به مأموریت‌هایی غم‌انگیز، و گاه طنزآمیز گمارده شده‌اند. فضای متعفن و مرده، در تمامی لحظات بازی حضور دارد به این صورت که شما قصه را روی یک سنگ تشریح آغاز می‌کنید، دوست‌تان یک جمجمه‌ی بی‌بدن است، و آن‌قدر مرده در اطرافتان هست که یکی از قابلیت‌هایتان فقط مخصوص صحبت با آن‌هاست.

Torment یک نقش‌آفرینی عمیقاً گزنده و تراژیک است که تقریباً تمام کلیشه‌ها و انتظارات ژانر را وارونه می‌کند. خوشبختانه امروزه به‌راحتی می‌توانید این اثر را تجربه کنید، چه روی موبایل، چه نسخه‌ی ارتقایافته‌ی HD برای رایانه‌ها و کنسول‌های مدرن.

• Call Of Duty: World at War

جنگ جهانی دوم، زامبی‌ها و شوترهای چندنفره… بالاخره همگی کنار هم قرار گرفتند. نازی‌ها مدت‌هاست که چه در واقعیت و چه در داستان‌های عامه‌پسند با غیب‌باوری و علوم خفیه گره خورده‌اند، و تصمیم Treyarch برای غوطه‌ور شدن کامل در زیبایی‌شناسی پرزرق‌وبرق و اغراق‌شده‌ی گرایندهاوس، برای همیشه چهره‌ی شوترهای چندنفره را در Call of Duty: World at War دگرگون کرد. زامبی‌ها کمک کردند تا فضای این مجموعه که روزبه‌روز در جدیت بیش‌از‌حد خود غرق می‌شد، سبک‌تر شود؛ یادآوری‌ای به بازیکنان، منتقدان و حتی سازندگان که در نهایت، این فقط یک بازی‌ست. جای تعجب نیست که حالت Zombies به بزرگ‌ترین مد مجموعه‌ی Call of Duty تبدیل شده است.

• Plants vs. Zombies

نسخه‌ی اصلی Plants vs. Zombies ترکیبی از گیم‌پلی محکم و قابل‌دسترس دفاع از برج با جذابیت فانتزی و دلنشین بود که باعث شد روی رایانه‌های شخصی، کنسول‌ها و موبایل محبوبیت گسترده‌ای پیدا کند. در واقع موفقیت آنی‌اش در سادگی‌اش نهفته بود، و ماندگاری‌اش در تنوع جالب و متفاوتی که به مقوله زامبی‌ها داشت. چرخه‌ی اعتیادآور و موج‌محور آن، دنباله‌های رسمی متعددی و تقلیدکنندگان بی‌شماری را به‌دنبال داشت و بی‌انصافی است که نام آن را در بین بهترین بازی‌های زامبی‌محور تاریخ نیاوریم.

• Dying Light

مکانیک‌های بقا با رنگ و بویی تازه در Dying Light به هم می‌رسند؛ ترکیبی بزرگ و پرهیاهو از چندین ژانر مختلف. این بازی برخی از نقاط قوت بزرگ Minecraft را وام گرفته: از جست‌وجوی منابع در جهان باز و بزرگ بازی و ساخت آیتم‌ها تا هیولاهایی که تنها شب‌ها بیرون می‌آیند و حضورشان آرامش را از وجودتان دور می‌کند و البته همه‌ی این‌ها را با مبارزه‌ی تن‌به‌تن فوق‌العاده، سیستم پارکور سریع و لذت‌بخش ترکیب کرده که نتیجه یک تجربه کم‌نظیر و فوق‌العاده‌ است که در جای دیگری نمی‌توانید مانند آن را پیدا کنید، حتی در نسخه دوم همین مجموعه!

• The Walking Dead: Saints and Sinners

رنسانس زامبی‌ها در فرهنگ عامه در دهه‌ی 2000، با موفقیت بی‌سابقه‌ی The Walking Dead به اوج رسید؛ مجموعه‌ای که در کاوش مرزهای اخلاقی و انسانیت در دل تهدید دائمی و اضطراب گریزناپذیر، درخشید. The Walking Dead: Saints and Sinners به‌خوبی میراث این کاوش را ادامه می‌دهد؛ با تصمیم‌گیری‌هایی که انعطاف اخلاقی دارند و در آن‌ها درست و غلط از زوایای مختلف به طرز خطرناکی شبیه به هم به‌نظر می‌رسند. و چون این تجربه در واقعیت مجازی عرضه شده، Saints and Sinners به‌راحتی یکی از فراگیرترین و در نتیجه یکی از شدیدترین تجربه‌های زامبی‌محور‌ی است که می‌توانید پیدا کنید.

• Resident Evil HD Remaster

نسخه‌ی اصلی Resident Evil وسعت نسخه‌ی دوم آن را ندارد، اما طراحی جمع‌وجور و تقریباً خفه‌کننده‌ی عمارت، به القای وحشت بیشتر آن کمک می‌کند. تهدید همیشگی Crimson Head‌های دوباره‌جان‌گرفته در مناطقی که قبلاً پاک‌سازی کرده‌اید، حسی فزاینده از وحشت ایجاد می‌کند؛ این‌که حتی با داشتن سلاح‌های سنگین‌تر، هنوز در معرض خطر دائمی زامبی‌ها هستید. و البته نباید از حضور دوباره دیالوگ‌های افسانه‌ای بامزه نسخه کلاسیک نیز غافل شویم، موردی که تجربه Resident Evil HD Remaster را برای طرفداران قدیمی این عنوان به یک بمب نوستالژی تبدیل می‌کند!

• Red Dead Redemption: Undead Nightmare

چگونه می‌توان یک بازی وسترن جهان‌باز و موفق را بهتر کرد؟ با انتشار نسخه‌ای بازآفرینی‌شده که در آن، همه‌ی شخصیت‌هایی که می‌شناسید و دوست دارید، اکنون به انسان‌خوار‌هایی بی‌رحم تبدیل شده‌اند! Undead Nightmare یک لذت خالص در زامبی‌کُشی‌ست که کمتر نمونه‌ای را می‌توانید شبیه به آن پیدا کنید. در واقع این دی‌ال‌سی ثابت می‌کند که انگار John Marston برای کشتن مردگان متحرک و سواری با اسب‌های آخرالزمان زاده شده باشد. Undead Nightmare موفق شد که استانداردی طلایی را برای DLC‌ های تک‌نفره تعریف کرده و حتی با گذر سال‌ها نیز هنوز هم نمونه‌ای برجسته از بازتصور خلاقانه این عنوان به‌شمار ‌آید؛ آن‌قدر که در نسخه‌ی PC بازی Red Dead Redemption نیز گنجانده شد.

• Resident Evil 4

گرچه گفته می‌شود که این بازی پیش از انتشار از چهار نسخه‌ی متفاوت عبور کرده، اما وسواس بی‌پایان Capcom در توسعه، در سال 2005 نتیجه داد و شاهکاری در ژانر وحشت خلق شد. از رویارویی اضطراب‌آور آغازین با دهقانان خشمگین، تا باس نهایی و فرار با جت‌اسکی، Resident Evil 4 پر از لحظات ترسناک و صحنه‌های ماندگاری‌ست که بیش از 15 سال بعد هنوز درباره‌شان صحبت می‌شود. طراحی هوشمندانه و همزمان ترسناک آن باعث شد IGN در زمان عرضه، آن را «بهترین بازی ترسناک بقا در تاریخ» بنامد؛ ادعایی که هنوز هم می‌توان از آن دفاع کرد، به‌ویژه با انتشار نسخه‌ی بازسازی‌شده‌ی درخشان Resident Evil 4 Remake.

• The Last of Us Part 1

بله، کلیکرها از نظر فنی آدم‌های قارچی بزرگی هستند، اما در اصل زامبی‌اند. و بله، بخش زیادی از این بازی درباره‌ی پرت کردن بطری و آجر به سمت دیگران است، اما این موضوع واقعاً چه اهمیتی دارد؟ این بازی ترسناک است، دل‌شکن است، خشم‌برانگیز است، و در عین حال زیباست. دو نسل پس از عرضه‌اش، The Last of Us همچنان معیاری‌ست که درام‌های بزرگ دنیای بازی با آن مقایسه می‌شوند و به لطف بازسازی استادانه‌اش برای PS5 و اقتباس موفق HBO، هنوز هم در فرهنگ عامه جایگاهی پررنگ دارد.

• Dead Space

«وقتی Dead Space را بازی می‌کنید، با خود فکر می‌کنید که: “بله، انگار خواستنه‌اند تا Resident Evil 4 را به فضا ببرند” و این دقیقاً همان کاری بود که داشتیم می‌کردیم.» این نقل‌قول از Ben Wanat، طراح Dead Space (از طریق PC Gamer)، به‌خوبی نوع بازی ترسناک-بقای مدنظر آن‌ها را نشان می‌دهد و جایگاه آن در این فهرست هم نشان‌دهنده‌ی موفقیت‌شان در تحقق آن چشم‌انداز است.

زامبی‌های Dead Space در واقع نکرومورف هستند؛ اجساد وحشتناکی که توسط یک آلودگی بیگانه دوباره جان گرفته‌اند و در راهروهای تنگ و پیچ‌درپیچ سفینه‌ی USG Ishimura پرسه می‌زنند. پوست کنده‌شده و بدن‌های تغییرشکل‌یافته‌شان، به‌شدت زننده است و حس رضایت و آسودگی ناشی از تکه‌تکه کردن اعضای‌شان با plasma cutter را دوچندان می‌کند. و هرگز این قطع‌عضوها به اندازه‌ی بازسازی ضروری و مدرن Dead Space، تا این اندازه خون‌آلود و واقعی نبوده‌اند.

• The Walking Dead: Season 1

خیلی وقت پیش، قبل از آن‌که سریال تلویزیونی‌اش افت کند، The Walking Dead گاهی ما را به خنده و اغلب به گریه می‌انداخت. از طریق فصل افتتاحیه‌ی بی‌نظیرش، Telltale ثابت کرد که بازی‌های ماجراجویی کلیک‌محور هم می‌توانند ترسناک باشند. نویسندگی و اجرا در این بازی همزمان ساده و استادانه‌اند، و عمده‌ی تلاش صرف خلق شخصیت‌هایی معیوب و پیچیده می‌شود که یا دوست‌شان داریم یا از آن‌ها بدمان می‌آید و بعد یکی‌یکی از دست‌شان می‌دهیم. تا پایان، این سؤال پیش می‌آید که آیا اصلاً کسی قرار است زنده بماند؟

The Walking Dead: Season 1 جرقه‌ای بود برای احیای روایت‌محور در بازی‌های ماجراجویی، حرکتی که هنوز هم بر طراحی بازی‌ها تأثیرگذار است. شاید آن نسخه‌ی کلاسیک Telltale دیگر وجود نداشته باشد، اما شاهکار ترسناک‌شان هنوز هم در دل‌ ما زنده است.

• The Last of Us Part 2

The Last of Us Part 2 درام و اکشن نسخه‌ی اول را ارتقا می‌دهد و با مهارت آن‌ها را در یک کمپین بی‌امان 25 ساعته درهم می‌تند. در دنیای پسا‌آخرالزمانی Naughty Dog، شر هیچ چهره‌ی مشخصی ندارد. تنوع قارچی زامبی‌های این بازی از نظر طراحی بصری، صدا و حرکت از همیشه ترسناک‌تر است. و البته ناگفته نماند که Part 2 دو نوع جدید از مبتلایان را معرفی می‌کند، از جمله یک هیولای منحصربه‌فرد که بی شباهت به کابوس‌های پایانی بازی Inside نیست!

• Left 4 Dead 2

تقریباً همزمان با آن‌که Treyarch حالت Zombies را به World at War آورد، Valve هم برداشت تعاونی خودش از نبرد با نیروهای مردگان را معرفی کرد. Left 4 Dead تیم‌هایی چهارنفره را در مقابل انبوهی از زامبی‌ها قرار می‌داد که توسط دشمنی نامرئی هدایت می‌شدند: کارگردان هوش مصنوعی؛ یک پروتکل ابتکاری که طراحی شده بود تا به‌شکل پویا جریان بازی را هدایت کند. نتیجه؟ یک شوتر زامبی‌محور فوق‌العاده قابل‌بازپخش.

فقط یک سال بعد، Valve نسخه‌ی دوم را منتشر کرد که با حفظ فرمول موفق قبلی، آن را بهبود بخشید. اصلاحات در گیم‌پلی، کمپین‌های بهتر، سلاح‌های جدید (از جمله سلاح‌های سرد)، حالت‌های اضافه‌شده مانند Scavenge و Realism، و معرفی زامبی‌های جدید مثل Jockey، Spitter و Charger، باعث شدند که Left 4 Dead 2 نه‌تنها یکی از بهترین بازی‌های کوآپ تاریخ باشد، بلکه تقریباً انتخاب ما برای بهترین بازی زامبی تمام دوران هم بشود.

• Resident Evil 2 Remake

Resident Evil 2 یک شاهکار در ژانر ترس بقاست، حماسه‌ای گسترده و عجیباً گیرا که somehow توانست بر کنترل‌های بدنام و ناهماهنگ نسخه‌ی اصلی غلبه کند. و حالا که در بازسازی سال 2019 این مشکلات رفع شده‌اند، همراه با گرافیک چشمگیرتر و اصلاحات متعدد، RE2 با گذر زمان فقط بهتر و بهتر شده است.

RE2 شما را در دل شبی وحشتناک قرار می‌دهد که از دید دو قربانی با مسیرهایی گاه متقاطع تجربه می‌شود؛ مسیرهایی که هر دو به اکتشافات هولناکی در شهری که توسط سلاح زیستی‌ای مهارناپذیر ویران شده ختم می‌شوند. بازی از لحاظ حال‌وهوا و فضاسازی، بی‌نظیر است؛ ریتمی عالی، حسی فزاینده از وحشت، طراحی هیولاهای پیچیده، جامپ‌اسکرهای فراوان و کمبود منابع به اندازه‌ای تنظیم‌شده که تنش را در سراسر تجربه حفظ می‌کند و شما را تا لحظه کشف حقیقت تشنه می‌گذارد.

و در پایان …

باید بگوییم که در دنیای بازی‌های ویدیویی، زامبی‌ها همواره در قلب تجربیات ترسناک و هیجان‌انگیز جای داشته‌اند. از ابتدای ظهور این موجودات در صنعت بازی تا به امروز، عناوین مختلف توانسته‌اند به شکلی بی‌نظیر این موجودات را در قالب‌های متفاوت و گاهاً انقلابی معرفی کنند. مجموعه‌هایی نظیر Call of Duty: World at War، Plants vs. Zombies، و Resident Evil تا Left 4 Dead و The Last of Us، که هر کدام به نحوی خاص و منحصربه‌فرد در ایجاد تجربه‌های زامبی‌محور، هنر خود را به نمایش گذاشته‌اند. این بازی‌ها نه تنها به‌عنوان مراجع ژانر ترسناک و بقا شناخته می‌شوند، بلکه با نوآوری‌هایی که به همراه داشته‌اند، به دگرگونی و تکامل سبک‌های گیم‌پلی نیز پرداخته‌اند.

از The Last of Us که داستانی عمیق و احساسی را در دل دنیای زامبی‌ها گنجانده، تا Dead Space که با فضاسازی‌های ترسناک و مکانیک‌های خاص خود، آن را به یکی از برجسته‌ترین بازی‌های ژانر بقا تبدیل کرده است، هرکدام در دنیای خود نقش مهمی ایفا کرده‌اند. در این میان، Resident Evil 4 Remake نیز با دقت فراوانی که در بازسازی نسخه کلاسیک و گسترش آن به کار برده، استاندارد جدیدی برای بازی‌های زامبی‌محور و بازسازی‌ها تعیین کرده است که به هیچ‌وجه نمی‌توان تاثیر آن را نادیده گرفت.

این بازی‌ها همگی به نوعی مرزهای بین بازی‌های اکشن، بقا و ترس را به چالش کشیده‌اند و هرکدام با خلق لحظاتی به‌یادماندنی، مخاطب را به دنیای خود می‌کشاند. در این مسیر، از لحظات اضطراب‌آور گرفته تا داستان‌های پیچیده و شخصیت‌های عمیق، همه چیز در خدمت خلق تجربه‌ای جذاب و فراموش‌نشدنی است. در نهایت، این مجموعه‌های گوناگون ثابت کرده‌اند که زامبی‌ها تنها یه بخش کوچک از زیر ژانر وحشت نبوده، بلکه خود به جزئی جدایی‌ناپذیر از تاریخ و فرهنگ گیمینگ تبدیل شده‌اند.