اینکه با تبلیغات گسترده مجموعه 2K Sports چقدر منتظر مانده‌اید تا بازی WWE 2K25 را تجربه کنید بحث مهمی نیست؛ اما اینکه آیا این صبر کردن شما ارزش داشت یا نه؛ مورد دیگری است که در این مقاله به شرح آن خواهیم پرداخت.
کشتی حرفه‌ای، یک نمایش چندبخشی است. اگر چند هفته‌ای برنامه‌های WWE را دنبال کنید، متوجه خواهید شد که این محصول برای سلیقه‌های مختلفی طراحی شده است. سگمنت‌ها (بخش‌های نمایشی) می‌توانند در ژانرهای متفاوتی قرار بگیرند؛ گاهی یک درام احساسی هستند، گاهی اکشنی نفس‌گیر، گاهی کمدی سرگرم‌کننده و حتی گاهی حال و هوای یک فیلم ترسناک را به خود می‌گیرند. مسابقات نیز طیف گسترده‌ای از سبک‌ها را در بر می‌گیرند؛ از پروازهای نمایشی لوچادورها گرفته تا نبردهای فرسایشی با فنون تسلیمی و لحظات افسانه‌ای که در مسابقات قهرمانی پس از سال‌ها انتظار رقم می‌خورند. تمام این عناصر برای جذب بخش‌های مختلف مخاطبان طراحی شده‌اند. WWE 2K25 این تنوع را به‌خوبی به دنیای بازی‌های ویدیویی ترجمه کرده است و با ارائه حالت‌های متنوع، هرکدام جذابیت خاص خود را دارند و طیف متفاوتی از بازیکنان را هدف قرار می‌دهند. البته، برخی از این حالت‌ها چندان موفق نیستند، اما در مجموع، این نسخه همچنان یک نمایش در حد مسابقه‌های اصلی (Main Event) است.
بازی WWE 2K25 به‌عنوان یک بازی مستقل، تجربه‌ای فوق‌العاده ارائه می‌دهد و نتیجه سال‌ها تلاش تیم ویژوئال کانسپتس (Visual Concepts) برای بازگرداندن اعتبار این سری محسوب می‌شود. پس از فاجعه WWE 2K20 که نه تنها شکست خورد، بلکه آن‌قدر بد بود که به یک پدیده وایرال در اینترنت تبدیل شد، تیم سازنده تصمیم گرفت برای اولین بار در تاریخ این مجموعه، انتشار سالانه را متوقف کند و سال 2021 را از دست بدهد؛ چیزی که در دنیای بازی‌های ورزشی و «سرگرمی ورزشی» تقریباً بی‌سابقه است. اما این تصمیم به‌وضوح نتیجه داد. از آن زمان، این سری به‌طور آهسته اما پیوسته در حال پیشرفت بوده و حالا با WWE 2K25 به نقطه اوج خود رسیده است و تبدیل به بهترین نسخه در تاریخ این مجموعه شده است.
بزرگ‌ترین تغییر این نسخه که با استقبال بی نظیر کاربران مواجه شد، افزوده شدن مسابقات بین‌جنسیتی است. در دنیای کشتی حرفه‌ای مستقل (Indie Wrestling)، این موضوع کاملاً عادی است که مردان و زنان بدون هیچ‌گونه اغراق یا تأکید اضافی با یکدیگر مبارزه کنند. در این رقابت‌ها، کشتی‌گیران به‌عنوان رقبای برابر در نظر گرفته می‌شوند؛ البته به جز مواقعی که یک کاراکتر هیل (Heel) بخواهد از این موضوع برای تحریک تماشاگران استفاده کند. اما WWE همیشه از چنین مسابقاتی دوری کرده بود. امسال، استودیو سازنده بالاخره اجازه رسمی از WWE دریافت کرد تا این مسابقات را به بازی اضافه کند. حالا می‌توانید در یکی از مثال‌های محبوب، با ریا ریپلی بازی کنید و دومینیک میستریو را بارها و بارها جلوی چشم هواداران تحقیر کنید (کاری که فکر نمی‌کنم به این زودی‌ها در دنیای واقعی اتفاق بیافتد!) دیدن این تغییر در سیاست‌های WWE و حذف این سد غیرضروری در دنیای بازی‌های ویدیویی، یک قدم مهم به سمت تنوع و آزادی بیشتر در گیم‌پلی است.
با این وجود، بازی WWE 2K25 همچنان یک بازی کاملاً بی‌نقص نیست. در کنار تمامی پیشرفت‌هایی که داشته، برخی مشکلات قدیمی همچنان پابرجا مانده‌اند. برخی از انیمیشن‌ها هنوز هم خشک و تکراری به نظر می‌رسند و بعضی مسابقات، به خصوص آن‌هایی که دارای سناریوی خاص هستند، هنوز می‌توانند حس غیر نرمال بودن داشته باشند. با این حال، این نسخه نشان می‌دهد که این سری در مسیر درستی حرکت می‌کند و اگر 2K و Visual Concepts بتوانند این روند را حفظ کنند، آینده‌ای درخشان در انتظار سری WWE 2K خواهد بود. آیا بازی WWE 2K26 می‌تواند یک انقلاب کامل در این سبک ایجاد کند؟ باید منتظر ماند و دید.
فراتر از رینگ سلطنت کنید!
مکانیزم‌های مسابقات در بازی WWE 2K25 تقریباً همان‌هایی هستند که در نسخه سال گذشته دیدیم، اما امسال سیستم Chain Wrestling دوباره به بازی برگشته است. درست مثل دنیای واقعی، این مکانیک اختیاری است و به کشتی‌گیران اجازه می‌دهد برخی از مسابقات را با یک سرشاخ شدن و نبرد فنی آغاز کنند. پس از فاجعه WWE 2K20، سیستم مبارزات بازی به‌کلی بازسازی شد. اگرچه این نسخه تغییرات بنیادی زیادی نسبت به آن ایجاد نکرده، اما بازگشت Chain Wrestling باعث می‌شود مسابقات ساختاری طبیعی‌تر و شبیه‌تر به آنچه در تلویزیون می‌بینیم داشته باشند. اینکه ابتدا مسابقه را با حرکات زنجیره‌ای شروع کنید، به‌مرور سطح مبارزه را بالا ببرید، مومنتوم شخصیت‌تان را برای اجرای حرکات ویژه و فینیشر بسازید، در نهایت با چند False Finish هیجان مسابقه را بالا ببرید، همه این‌ها دقیقاً همان حس و حال کشتی واقعی را به بازی منتقل می‌کنند.
یک تغییر بزرگ را پیش‌تر نام بردیم و حالا وقت آن است یکی از تغییرات جزئی را بررسی کنیم. این تغییر جزئی، اضافه شدن کلاس Giant است. حالا در کنار کلاس‌های قدیمی مثل High Flyer و Striker، کشتی‌گیران عظیم‌الجثه هم دسته‌بندی مخصوص خود را دارند. غول‌های سنگین وزن یک نوار سلامتی اضافه دارند، درست مثل دشمنانی که در بازی‌هایی مثل Destiny یا The Division یک لایه زره دارند. قبل از اینکه یک کشتی‌گیر کوچک‌تر بتواند حرکاتش را روی یک Giant اجرا کند، باید اول این زره را نابود کند. کشتی حرفه‌ای یک ورزش سنتی نیست و شبیه‌ساز ویدیویی آن هم چیزی مثل Street Fighter یا Tekken نخواهد بود. استودیوی بازی‌سازی ویژوئال کانسپتس این را کاملاً درک کرده است و این مکانیزم جدید که شاید در یک بازی فایتینگ سنتی ناعادلانه به نظر برسد، در اینجا برای خلق یک روایت درون رینگ و نمایش دادن «روانشناسی مسابقه» طراحی شده است.
همچنین، درست مثل مینی‌گیمی که بازیکنان را در یک نبرد بک اند فورث سریع روبه‌روی هم قرار می‌گیرند تا در نهایت یکی از آن‌ها برنده شود، یا مکانیکی که بعد از یک سابمیشن ناموفق، هر دو کشتی‌گیر را در حال بازسازی استقامت خود نشان می‌دهد، بازی WWE 2K25 هرگز سعی نمی‌کند یک بازی فایتینگ سنتی باشد. این بازی می‌خواهد احساس تجربه نبردهای درام اسکریپت‌شده کشتی حرفه‌ای را بازسازی کند و این کار را به صورت فوق‌العاده انجام می‌دهد. این بازی ترکیبی از ورزش و نمایش تئاتری است و کاملاً مشخص است که سازندگان به هر دو بخش به یک اندازه اهمیت داده‌اند.
نوع مسابقات جدیدی هم در این نسخه اضافه شده‌اند، از جمله Bloodline Rules و Underground Match که از مسابقات MMA الهام گرفته شده است. این موارد بیشتر از اینکه تغییرات انقلابی باشند، به ایجاد تنوع در مودهای بلند بالایی مثل Universe و GM Mode کمک می‌کنند، جایی که داشتن گزینه‌های متنوع برای طراحی رویدادهای جذاب حیاتی است. درست مثل مسابقه Ambulance در نسخه قبل، این مسابقات هم شاید چیزی نباشند که نبودشان حس شود، اما در هر صورت هر سال باید لیست مسابقات گسترش پیدا کند و اضافه شدن دو مسابقه جدید حرکت مثبتی است.
بعضی از بازی‌های ورزشی سالانه حتی یک یا دو مود ارزشمند هم ندارند، اما WWE 2K همیشه این قاعده را شکسته است. از نظر تعداد مودهای سرگرم‌کننده، این بازی احتمالاً در صدر عناوین ورزشی قرار دارد. امسال، شوکیس (Showcase) بازی روی گروه بسیار بزرگ The Bloodline تمرکز دارد. خاندان ساموآیی که دهه‌ها در WWE حکمرانی کرده‌اند و به نظر می‌رسد این حکمرانی همچنان در دنیای واقعی همچنان ادامه دارد. هرچند اسم Bloodline فقط چند سال است که مطرح شده، اما مدت‌هاست که درباره میراث خانوادگی آن‌ها بحث می‌شود. میراثی که برخی از اعضا واقعاً از نظر خونی به هم مرتبط هستند و برخی نه. این شوکیس توسط پال هیمن میزبانی می‌شود که به بهترین شکل ممکن هر یک از اعضای خانواده را معرفی می‌کند؛ از اسطوره‌هایی مثل یوکوزونا و وایلد ساموآنز گرفته تا ستاره‌های دنیای مدرن مثل رومن رینز و اوسوز که اگر اخیراً شوهای WWE را دنبال کرده باشید، حتماً با آن‌ها آشنا هستید.
داستانی از جنس اهمیت خانواده در دنیای رسلینگ
بخش داستانی امسال بدون رعایت ترتیب زمانی روایت می‌شود، که گاهی اوقات کمی گیج‌کننده به نظر می‌رسد؛ اما همچنان بهترین ویژگی آن پر کردن خلأهای تاریخی بازیکنان است. برای مثال، خود من پس از دوران Attitude Era حدود ۱۵ سال کشتی را دنبال نکردم و فقط در چند سال اخیر دوباره به آن علاقه‌مند شدم، بنابراین از مود Showcase لذت می‌برم، چون این فرصت را به من می‌دهد تا با کشتی‌گیرانی مانند تامینا آشنا شوم یا کارهای قدیمی ریکیشی را در قالب شخصیت فاتور ببینم.
این مود چندین ساعت طول می‌کشد و شامل چالش‌هایی است که در ازای تکمیل آن‌ها می‌توانید شخصیت‌های جدید، آرناها، کمربندهای قهرمانی و آیتم‌های دیگر را آزاد کنید. حتی اگر برخی از مسابقات خسته‌کننده یا دشوار باشند، مانند مسابقه Money in the Bank تامینا که در آن هوش مصنوعی بارها و بارها تلاش‌های شما را برای پیروزی خراب می‌کند، باز هم ارزش دارد که همه مأموریت‌ها را به پایان برسانید، همه جوایز را کسب کنید و تاریخ WWE را به‌طور کامل تجربه کنید.
برای طرفداران مدیریت داستان‌های خیالی کشتی، بهترین تجربه در یکی از دو مود Universe یا GM نهفته است که هر دو اهدافی مشابه اما با رویکردهای متفاوت دارند. مود Universe تقریباً مشابه بخش فرنچایز در بازی‌های ورزشی سنتی است. در این مود، شما کنترل کامل برند WWE را بر عهده دارید، نمایش‌ها را برنامه‌ریزی می‌کنید، رقابت‌ها را می‌سازید و داستان‌هایی را که دوست دارید، پیش می‌برید. همچنین می‌توانید روی یک کشتی‌گیر خاص تمرکز کنید و بازی را مثل یک مود حرفه‌ای دنبال کنید. دقیقاً همان‌طور که در بازی‌های ورزشی دیگر لذت می‌برم از اینکه یک تیم کوچک را به یک قدرت بزرگ تبدیل کنم، در Universe نیز همین کار را انجام می‌دهم. برای مثال، امسال با انتخاب یک ستاره NXT مثل کورا جید، او را به یک چهره شناخته‌شده در WWE تبدیل کردم. نکته مثبت مود Universe این است که می‌تواند به همان اندازه که می‌خواهید عمیق یا سطحی باشد. موتور داستانی آن می‌تواند به‌صورت خودکار داستان‌های جالبی تولید کند، اما اگر بخواهید، همیشه می‌توانید نمایش‌ها، مسابقات یا حتی دیالوگ‌ها را به دلخواه تغییر دهید.
امسال در بخش یونیورس، بخش Promos بعد از مدت‌ها انتظار بازگشته که مدتی از بازی حذف شده بود. درست مانند قبل، اجرای آن کمی خام به نظر می‌رسد. بدون صداگذاری، که شاید نکته مثبتی باشد، با توجه به اینکه در دیگر بخش‌های بازی این ویژگی چندان خوب عمل نمی‌کند. شخصیت‌ها فقط با میکروفون در دست احساسات خود را نشان می‌دهند، اما گزینه‌های متنی به شما این امکان را می‌دهند که مسیر داستانی را مطابق میل خود هدایت کنید. در کل، این یک ویژگی ارزشمند برای مود Universe است، اما چندان هیجان‌انگیز نیست وقتی می‌بینیم که یک بازی سالانه فقط ویژگی‌ای را که قبلاً حذف کرده بود، دوباره بازمی‌گرداند.
مود GM اهداف مشابهی با Universe دارد، اما به‌جای تمرکز روی روایت داستان، یک رویکرد رقابتی‌تر ارائه می‌دهد. در اینجا، شما همچنان نقش مدیر برند را دارید، اما باید کشتی‌گیران را در درفت سالانه انتخاب کنید، مسابقات را برنامه‌ریزی کنید و به‌مرور زمان ارزش تولید برند خود را افزایش دهید تا در نهایت از نظر امتیازات و درآمد از CPU یا دوستان خود جلو بزنید. از ویژگی‌هایی که همیشه برای مود GM آرزو داشتم که بالاخره در بازی WWE 2K25 دیده‌ام به محتوای گیم‌پلی اضافه شده است؛ بخش چند نفره بود. متاسفانه، این ویژگی آن‌طور که باید و شاید پیاده‌سازی نشده و در نهایت مثل یک اقدام نصفه‌ونیمه به نظر می‌رسد.
نواقص بخش GM و مکمل‌هایی که بخش MyRise دو دستی تقدیم می‌کند
مود آنلاین بخش GM اجازه بازی یا تماشای مسابقات را نمی‌دهد و تنها امکان شبیه‌سازی (Sim) آن‌ها را فراهم کرده است. برای برخی بازیکنان این موضوع چندان مهم نیست، زیرا بسیاری از طرفداران این مود حتی در حالت تک‌نفره هم مسابقات را شبیه‌سازی می‌کنند، اما نبود گزینه‌ای برای اجرای مسابقات یا حتی تماشای آن‌ها یک نقص بزرگ محسوب می‌شود. به همین دلیل، اضافه شدن این قابلیت آنلاین همراه با یک علامت ستاره درشت برنامه ریزی شده است! با این وجود، شخصاً همچنان عاشق مود GM هستم و تغییرات کوچکی مانند گزینه‌های بیشتر برای شخصیت‌های مدیر برند و امکان برگزاری رویدادهای بین برندها، به بهبود تجربه کلی کمک کرده‌اند. اما متاسفانه، مهم‌ترین ویژگی جدید این مود به‌خوبی پیاده‌سازی نشده است.
در حالی که مود Showcase برای علاقه‌مندان به تاریخ کشتی حرفه‌ای جذاب است و مودهای Universe و GM مخصوص کسانی است که دوست دارند مدیریت دنیای کشتی را در دست بگیرند، بخش MyRise بیشتر روی روایت داستانی تمرکز دارد و معمولاً لحظات خنده‌داری را به همراه دارد، البته نه همیشه به‌صورت عمدی! این مود که هر سال با کات‌سین‌های سنگین و صداگذاری نه‌چندان قوی همراه است، گزینه‌ای نیست که بخواهم آن را به تازه‌واردان دنیای کشتی حرفه‌ای یا WWE 2K توصیه کنم. دلیل این موضوع نیز در بازی WWE 2K25 دوباره نمایان شده است؛ داستان این مود به‌طور عجیبی هم درون دنیای کشتی جریان دارد و هم خارج از آن، که باعث می‌شود روایت کلی آن انسجام چندانی نداشته باشد. با این حال، به نظر می‌رسد که نباید آن را بیش از حد جدی گرفت. از طرفی، این مود فرصتی برای باز کردن آیتم‌های جذاب مانند شخصیت‌ها، لباس‌ها و گزینه‌های سفارشی‌سازی مختلف را فراهم می‌کند، که ارزش چند ساعت تجربه را دارد.
داستان بازی WWE 2K25 حول محور ستاره‌های سابق و فعلی NXT می‌چرخد که قصد دارند برندهای اصلی WWE یعنی Raw و Smackdown را به‌طور خصمانه تصاحب کنند. در روایت این داستان، چنین القا می‌شود که پل “تریپل اچ” لووسک، رئیس تیم خلاق WWE، از این کودتا خبر نداشت، اما اجازه می‌دهد داستان به مسیر خود ادامه دهد تا نتیجه‌اش را ببیند. نکته عجیب این است که شخصیت‌ها در برخی مواقع در نقش خود و در برخی مواقع خارج از نقششان صحبت می‌کنند و این باعث می‌شود تشخیص اینکه قرار است داستان را به‌عنوان شبیه‌سازی زندگی یک کشتی‌گیر حرفه‌ای ببینم یا نمایش درون رینگ، دشوار باشد. اما چون تقریباً هر سال این مود چنین ترکیبی از روایت را ارائه می‌دهد، این مسئله چندان آزاردهنده نیست و می‌توان از آن چشم‌پوشی کرد.
انتظار نداشته باشید که در این مود با یک داستان عمیق و جذاب روبه‌رو شوید. من شخصاً آن را بیشتر به‌عنوان یک مود سرگرم‌کننده با چالش‌های متنوع، مجموعه‌ای از آیتم‌های باز کردنی و راهی دیگر برای تجربه دنیای کشتی حرفه‌ای می‌بینم.
هر سال، سری بازی WWE 2K ابزارهای قدرتمندی برای ساخت شخصیت‌ها، نشان‌ها، حرکات و سایر موارد ارائه می‌دهد، که تقریباً بی‌نهایت گزینه در اختیار بازیکنان قرار می‌دهد. این سیستم آگاهانه به جنبه‌های دیجیتالی و نقش‌آفرینی طرفداران توجه دارد، زیرا بسیاری از بازیکنان دوست دارند چهره‌های معروف را وارد دنیای کشتی کنند. تنها چند دقیقه جست‌وجو در این بخش کافی است تا متوجه شوید که حتی کت‌های مشابه لباس‌های آلن ویک، جوئل از The Last of Us، و لیان از Resident Evil نیز در بازی وجود دارد و این تنها چند نمونه از ده‌ها گزینه دیگر است. همین موضوع در بخش حرکات هم وجود دارد، به‌طوری که بازیکنان می‌توانند ستاره‌های خارج از WWE مثل کنی امگا و ویل اوسپری را بازسازی کنند. به‌طور خلاصه، اگر بتوانید یک شخصیت را تصور کنید، تقریباً مطمئن باشید که می‌توانید آن را در بازی WWE 2K25 به عنوان یک کشتی‌کج کار خلق کنید.
جزیره فرصت‌ها برای داشتن بزرگ‌ترین ارتباطات رسلینیگی
ابزارهای ساخت چهره و بدن در این نسخه به طرز چشمگیری عمیق و در عین حال استفاده از آن‌ها بسیار آسان است. ترکیب این ویژگی با مجموعه گسترده لباس‌های بازی به این معناست که عملاً هر کسی می‌تواند شخصیت دلخواه خود را بسازد و در بازی حضور پیدا کند. این مجموعه ابزار آن‌قدر گسترده هستند که تشخیص موارد جدید از نسخه‌های قبلی دشوار خواهد بود، اما صرف حضور دوباره‌ی آن در هر نسخه از بازی، یک برد محسوب می‌شود؛ چرا که امکانات متعددی را ارائه می‌دهد. این ویژگی اساساً یک نوع متفاوت از مبارزات فانتزی را به همه مخاطبان ارائه می‌دهد، جایی که می‌توانید ببینید شخصیت‌های افسانه‌ای فیلم‌های ترسناک در مقابل شخصیت‌هایی مثل باب‌اسفنجی چگونه با یکدیگر روبه‌رو می‌شوند و در نهایت کدام یک، پیروز میدان خواهد شد.
با این حال، علاقه‌مندان به بخش آنلاین و کلاً کسانی که ارتباطات این شکلی در تمام بازی‌ها را می‌پسندند، بیشترین میزان ناامیدی را در بازی WWE 2K25 تجربه خواهند کرد. برای کاربران حرفه‌ای و رقابتی، مود MyFaction بازگشته که مانند مود Ultimate Team در بازی‌های EA بر پایه جمع‌آوری کارت‌ها طراحی شده است. مشکل اصلی این مود همچنان پابرجاست و احتمالاً هم می‌توانید حدس بزنید که چیست. درست حدس زدید، سیستم Pay-to-Win که چند سالی است همه بازیکنان نسبت به آن واکنش نشان می‌دهند. متاسفانه ساختار بازی به اینگونه نیست که بازیکنان به اصطلاح ولخرج را از بازیکنان پر تلاش جدا کند؛ بلکه آن‌ها را روبه‌روی هم قرار می‌دهد که کاملاً ناجوانمردانه است. به این ترتیب، شرکت در مسابقات چندنفره در این مود چندان لذت‌بخش نیست، زیرا ممکن است در برابر حریفی قرار بگیرید که صرفاً با خرج کردن پول، راه خود را به صدر جدول باز کرده است. این مشکل فقط به WWE 2K محدود نمی‌شود، اما دیدن آن در تمام بازی‌های ورزشی بزرگ هر سال، ناامید کننده است.
خوشبختانه، بخش تک نفره بازی WWE 2K25 محتوای کافی را ارائه می‌دهد، بنابراین نیازی به ورود به بخش چندنفره یا خرج کردن پول ندارم تا از آن لذت ببرم. مود World Tour بازی که به‌طور دوره‌ای مرا به بخش‌های تک‌نفره‌ی دیگر MyFaction هدایت می‌کند تا تیمم را تقویت کرده و باس‌های آن را شکست دهم، امسال باعث شد بیشتر از هر سال از این مود لذت ببرم. البته این واقعیت را تغییر نمی‌دهد که طراحی Pay-to-Win در این بخش کاملاً آشکار است و من واقعاً از این بخش متنفرم. اما حداقل می‌توانم از آن اجتناب کنم و روی بخش‌های لذت‌بخش‌تر تمرکز کنم.
یک مود دیگر نیز در بازی WWE 2K25 برای جامعه‌ی رقابتی بازیکنان معرفی شده، اما آن را برای پایان بررسی نگه داشتم، چون میزان ناامیدکننده بودنش به توجه ویژه‌ای نیاز دارد. مود The Island فضایی PvPvE است که شباهت زیادی به مود The City در سری بازی NBA 2K دارد. در تئوری، من این ایده را دوست دارم و معتقدم همه‌ی بازی‌های ورزشی بزرگ در آینده چیزی شبیه به آن را خواهند داشت. اما اولین تلاش سری بازی WWE 2K برای پیاده‌سازی این ایده افتضاح است.
اولین مشکل این است که دقیقاً همان حرکتی را انجام داده که انتظار داشتم نکند، اما پیش‌بینی کرده بودم که انجام خواهد داد. مانند MyFaction و The City در NBA 2K، این مود نیز از سیستم Pay-to-Win بهره میبرد و بازیکنان رایگان را در مقابل کسانی که پول خرج می‌کنند، قرار می‌دهد که این موضوع در تمام طول سال باعث ناامیدی مداوم خواهد شد. این هاب اجتماعی به بازیکنان اجازه می‌دهد شخصیت‌های سفارشی خود را وارد یک دنیای مشترک کنند و در رویدادهای مختلف شرکت کنند تا نشان‌ها، اکس پی‌ها و واحد پول مجازی (VC) به دست آورند که برای بهبود شخصیتشان خرج می‌شود. اما مانند NBA 2K، این بازی نیز خوشحال است که VC را مستقیماً به شما بفروشد و به شما اجازه دهد که فرآیند پیشرفت تدریجی را کاملاً نادیده بگیرید.
کشتی‌گیران سفارشی‌سازی شده که بدون پرداخت پول سعی در ارتقای خود دارند، با امتیاز کلی ۷۵ از ۱۰۰ در این دنیا شروع به زندگی می‌کنند. در چند روز اول حضورم در The Island، مرتباً با افرادی روبه‌رو می‌شدم که امتیازشان بالای ۹۰ بود؛ برخی حتی به ۱۰۰ هم رسیده بودند. این بازیکنان مقدار زیادی پول خرج کرده بودند، درست مانند جامعه‌ی NBA 2K که نسبت به آن هم نقد دارم. اما تفاوت عمده اینجاست که در NBA 2K، حداقل The City سرگرم‌کننده و جذاب است. در مقابل، The Island تقریباً هیچ چیزی برای ارائه ندارد، به‌خصوص وقتی که بازی در سایر بخش‌ها گزینه‌های سرگرم‌کننده‌ی بسیاری در اختیار بازیکنان می‌گذارد. این مود فضایی ساکت، عمدتاً خالی و گاهی اوقات ناقص دارد. نام آن قرار است به The Bloodline و جزیره‌ی ساموآ اشاره داشته باشد، اما بیشتر شبیه جایی است که جشن افتضاح Fyre Festival را در آن برگزار کردند!
گاهی اوقات در صفحه پیش‌نمایش مسابقه، جایی که من و حریفم می‌توانستیم شخصیت‌های یکدیگر را در حال بارگذاری ببینیم، امتیاز واقعی من به‌درستی نمایش داده می‌شد، اما در مواقعی دیگر، بازی امتیاز من را با امتیاز حریفم یکسان نشان می‌داد، یا حتی عددی کاملاً متفاوت از هر دوی ما را نمایش می‌داد. این مسئله هرگز منطقی نبود. در ابتدا، فکر کردم که شاید بازی در حال «بالا بردن امتیاز» شخصیت من برای برابری با حریف است، اما هیچ‌وقت چنین حسی نداشتم. در نهایت، متوجه شدم که این فقط یک باگ بصری بوده است. شخصیت ضعیف لری دیوید با امتیاز ۷۶ من در مقابل حریفانی شکست‌ناپذیر قرار می‌گرفت که مدام روی من فن اجرا می‌کردند تا جایی که نوار سلامتی‌ام صرفاً یک مفهوم تئوری به نظر می‌رسید!
بخش آنلاین در WWE 2K25 به‌طور کلی تجربه‌ای دشوار است، زیرا تأخیر جزئی در ورودی‌ها، واکنش به حملات را بسیار سخت می‌کند و می‌تواند باعث شود که در یک مسابقه یک‌طرفه کاملاً نابود شوید. در واقع، بازی آنلاین می‌تواند حتی سطح مهارت من را در بازی تک‌نفره کاهش دهد، چراکه باید زمان‌بندی اجرای حرکات را هم برای بازی تک‌نفره و هم برای رقابت‌های آنلاین تنظیم کنم. این مشکل سال‌هاست که در WWE 2K وجود دارد، بنابراین ایجاد یک مود کاملاً PvP قبل از حل این مشکل، حتی بهترین نسخه‌ی ممکن از The Island را هم نابود می‌کرد.
کاوش در فضای The Island نیز تجربه‌ای عجیب است. هیچ نقشه‌ای برای محیط جهان‌باز وجود ندارد، اگرچه مشخص نیست که تیم سازنده فرصت طراحی آن را پیدا نکرده یا اگر آن را اضافه می‌کرد، فقط بیشتر نشان می‌داد که چقدر The Island محتوای کمی دارد؛ زیرا فروشگاه‌های تزئینی (Cosmetic Shops) بسیار بیشتری نسبت به محیط‌های بازی وجود دارند. برخلاف NBA 2K، شما نمی‌توانید مسابقات دیگر بازیکنان را تماشا کنید، بنابراین دنیای بازی عمدتاً با NPCها و بازیکنانی پر شده که از یک منطقه‌ی بی‌روح به منطقه‌ی دیگری حرکت می‌کنند. همچنین، داستان این بخش عمدتاً از طریق تصاویر ثابت و جعبه‌های متنی روایت می‌شود، که باعث می‌شود این مود جدید در ارائه، قدیمی و منسوخ به نظر برسد. هاله‌ی رومن رینز قدرتمند است، شخصیت او فراموش‌نشدنی است، اما اتصال The Island به او، در حالی که به‌عنوان چهره‌ی اصلی کاور بازی و رهبر The Bloodline شناخته می‌شود، بیشتر شبیه به یکی از پروموهای ضعیف او در سال‌های ابتدایی‌اش است، زمانی که هنوز شکست‌ناپذیر به نظر نمی‌رسید.
شاید عجیب به نظر برسد، اما من سال‌ها منتظر نسخه‌ی از The City برای سری بازی WWE 2K بودم و با وجود عملکرد ضعیف امسال، هنوز هم دوست دارم آن را ببینم. اگر تیم سازنده سال آینده دوباره آن را امتحان کند، امیدوارم این مود را از آلودگی سیستم Pay-to-Win پاک کند تا بتواند به یک فضای سرگرم‌کننده برای طرفداران کشتی حرفه‌ای تبدیل شود. در حال حاضر، The Island بیشتر شبیه یک گودال تاریک و بی‌محتواست که کار خاصی در آن نمی‌توان انجام داد. معادل یک مرکز خرید متروکه که در کودکی از آن بازدید می‌کردید، جایی که همه‌چیز فرسوده و بی‌روح است و تعداد کمی فروشنده‌ی سمج مدام سعی دارند چیزی به شما بفروشند. برای افرادی که فوراً پول خرج کردند تا شخصیتشان را در The Island تقویت کنند، قبل از اینکه متوجه شوند این مود چقدر سطحی است، واقعاً متأسفم.
خلاصه اینکه…!
البته، این یک نکته‌ی تلخ برای پایان دادن به این نقد و بررسی است، اما بررسی کلی من را تحت تاثیر قرار نمی‌دهد. بازی WWE 2K25 از نظر مکانیزمی یک بازی فوق‌العاده است که عمق و گستردگی چشمگیری را ارائه می‌دهد و امکان خلق مسابقاتی را فراهم می‌کند که به شکلی هیجان‌انگیز واقعیت را بازآفرینی می‌کنند. مجموعه‌ی متنوعی از حالت‌های بازی در این عنوان وجود دارد که هرکدام می‌توانند ساعت‌ها شما را درگیر کنند و جذابیت‌های جدیدی به تجربه‌ی کشتی حرفه‌ای اضافه نماید، به‌طوری که هر بخش از طرفداران این رشته می‌توانند چیزی را در آن پیدا کنند که برایشان جذاب باشد.
بخش ساخت و ویرایش (Creation Suite) در سطحی بالاتر از همه‌ی عناوین مشابه قرار دارد و شایسته‌ی آن است که سایر بازی‌هایی که محتوای تولیدشده توسط کاربران (UGC) را ارائه می‌دهند، به آن غبطه بخورند. مشکلات بخش چندنفره‌ی آنلاین همچنان وجود دارند، هم در قالب‌های قدیمی و هم در شکل‌های جدید، اما این بازی آن‌قدر نکات مثبت دارد که شایسته‌ی تحسین است.
من به‌خاطر یک یا دو مسابقه‌ی بد، کل تجربه‌ی یک شوی WrestleMania هیجان‌انگیز را زیر سؤال نمی‌برم. به همین شکل، وجود چند ویژگی PvP که به‌درستی پیاده‌سازی نشده‌اند، باعث نمی‌شود بازی WWE 2K25 چیزی کمتر از مدعی شماره‌ی یک عنوان بهترین بازی ورزشی سال باشد.
+نکات مثبت:
- ارتقاء سطح مکانیزم گیم‌پلی با بازگرداندن قابلیت‌های پرطرفدار
- بخش داستانی بسیار خوب و تاثیر گذار
- بهبود جلوه‌های بصری و فنی نسبت به نسخه‌های پیشین
- آزادی عمل در بوک کردن مسابقات مختلف در بخش Universe و GM
- ایجاد آزادی عمل بیشتر برای ساخت کشتی‌گیر غیر واقعی
– نکات منفی:
- وجود سیستم Pay-to-win در تمام بخش‌های آنلاین
- مود The Island به طور عجیبی خالی از محتوای جذاب است
- سیستم Promo همچنان با شکل و شمایل خام گذشته‌اش بازگشته
- سرورهای بخش آنلاین همچنان درست نمی‌تواند از بازیکنان میزبانی کند
شما مخاطبان عزیز می‌توانید هم‌اکنون بازی و محصولات مورد نظر خودتان را به‌صورت مستقیم با ضمانت بهترین قیمت و ارسال سریع از فروشگاه تک سیرو خریداری کرده و تجربه خرید یا بازی خودتان را با ما و سایر مخاطبان به اشتراک بگذارید.
نظر شما در خصوص این موضوع چیست؟ آیا شما هم برای تجربه بازی WWE 2K25 مشتاق بوده‌اید و قصد دارید به هر ترتیب این عنوان را در تعطیلات پیش رو تجربه کنید؟ به نظر شما، آیا شرایطی ایجاد می‌شود که این مجموعه در نوک قله ایستاده و حتی برای یکبار هم که شده، جایزه بهترین بازی ورزشی سال را در رویدادهای گیمینگ دریافت کند؟ نظرات خود را با ما به اشتراک گذاشته و سایر اخبار و مقالات مرتبط با حوزه بازی‌های ویدیویی را از طریق مجله تک سیرو پیگیری و مطالعه کنید.
