از
در نقد و بررسی بازی Funko Fusion درباره مشکلات و ایرادات بازی خوهیم گفت! نقد و بررسی را در ادامه از تک سیرو مطالعه کنید.
از همان زمان که انسان نخستین توانست روی غارها نگاره‌های کج و معوج خودش را بکشد، تا همین امروز که هنر به عرش عظمت خودش رسیده، همیشه میل به تغییر واقعیت یا به قول فرنگی‌ها Stylization در وجود بشر رخنه کرده است. نمونه‌اش را هم بارها در زندگی‌مان دیده‌ایم؛ مثلاً همین کاریکاتورهایی که ظاهر شخصیت‌های معروف را با پرداختی طنز به تصویر می‌کشند؛ همه‌ی‌شان نمونه‌ای از Stylization یا تغییر واقعیت هستند. هر چه که به دوره کنونی رسیدیم و انسان مردن مفهوم خودش را پیدا کرد، این هنر هم به بلوغ بیشتری رسید. حالا اکشن فیگورها، لگوها و خلاصه خیلی از اسباب بازی‌ها با همین حربه روح کودکان را به جوش و خروش می‌اندازند و حتی برای آن‌هایی که پا به سن گذاشته‌اند هم جذاب و دوست داشتنی هستند.
فانکو پاپ شاید در مقایسه با دیگر همتایانش قدمت کمتری داشته باشد، اما به همان اندازه هم جنس زندگی مدرن انسان را فریاد می‌زند. همانطور که از اسم فانکو پاپ پیداست، این پدیده نماینده‌ای از فرهنگ پاپ امروزی است. اتفاقاً جنس هنر آن هم به مراتب دوست داشتنی‌تر هم به نظر می‌رسد. جایی که کاراکترها، ابرقهرمانان و خلاصه هر کسی که فکرش را بکنید با ظاهر کوچک و مرکله معکبی و بزرگ توجه هر مخاطبی را به خودش جلب می‌کند.
صنعت گیم و فانکو پاپ؛ رابطه تیره و تار!
صنعت گیم به عنوان پدر یک خانواده میان بچه‌هایش حسابی فرق گذاشت. در حالی که عناوین مختلف و متنوعی براساس دنیای لگوها ساخته شده بودند، صنعت فانکو پاپ چندان موفقیتی در این زمینه نداشت. اما حالا Funko Fusion از استدیوی 1010 Games آمده تا این تبعیض را برای همیشه کنار بگذارد. ولی آیا بازی توانسته است در برآورده کردن انتظارات موفق باشد؟ برای مشاهده ادامه مطلب و نقد و بررسی بازی Funko Fusion با وب سایت تک سیرو همراه باشید.
داستان سرایی Funko Fusion؛ کلکسیونی از نبایدها!
Funko Fusion در زمینه داستان سرایی آن شهامت و جسارتی که بازی‌های لگویی دارند را نمی‌تواند نشان بدهد! یعنی هر چه آن که سازندگان پیش روی‌تان قرار می‌دهند صرفاً یک بهانه خشک و نچسب برای شروع و ادامه گیم پلی بازی است. ماجرا از این قرار است که Freddy Funko به عنوان نماد برند فانکو توسط شخصیت شرور بازی یعنی Eddy Funko مورد حمله قرار گرفته و تمامی قدرت و توانایی‌هایش دزدیده می‌شود. حالا او برای کسب توانایی‌های سابقش باید وارد دنیاهای مختلف از عناوین متنوع و محبوب امروزی مثل Jurassic World شود. هر جهانی که وی قدم در آن می‌گذارد یک حاکم و ارباب دارد که بعد از شکست دادن و تصاحب تاج‌شان قدرت Freddy بازیابی می‌شود. تمام داشته‌ها و نداشته‌های داستانی بازی در همین مورد خلاصه می‌شود.
گرچه همین که بازی جسارت به خرج داده و شخصیت‌های متنوع از فرانچایزهای مختلف را معرفی می‌کند خودش جای ستایش دارد اما روایت بازی هرگز نمی‌تواند حتی در سطح آثار متوسط بازار هم خودش را نشان دهد. نه دیالوگ خاصی در بازی دیده می‌شود و نه حتی شاهد سکانس‌ها فان و جذاب هستیم. موردی که حتی در بازی‌های نه چندان خوب لگویی هم به دفعات دیده می‌شود اما اینجا سازندگان صرفاً برای رفع تکلیف سر و ته داستان را به هم بافته‌اند. حتی صداگذاری شخصیت‌ها هم چنگی به دل نمی‌زنند. تمام این موارد دست در دست هم می‌دهند تا بخش داستانی Funko Fusion یک شکنجه روحی باشد، خصوصاً برای آن‌هایی که عاشق روایت طنز و بامزه بازی‌های لگویی هستند.
گیم پلی؛ ترکیب خام و نامتعادل
Funko Fusion به درک خوبی از مهم‌ترین اصل بازی‌های هم سبک خودش رسیده است. یعنی سعی می‌کند با سیستم چند جهانی و اپیزودیک خودش هر بار بازیکن را وارد یک ماجراجویی متفاوت در اتمسفری خاص کند. به صورت کلی در هر کدام از جهان‌های داخل بازی، گیمر می‌تواند آزادانه بین 4 کاراکتر موجود یکی را انتخاب کند. سازندگان در ظاهر امر نشان داده‌اند که هر شخصیت نقش متفاوتی در گیم پلی دارد. اما تفاوت واقعی آن‌ها در بطن گیم پلی عملاً مشخص نیست. احتمالاً بودجه و توانایی محدود تیم سازنده مجال خودنمایی در این زمینه را نداده است. با این حال حداقل کاری که اعضای سازنده می‌توانستند برای پر کردن این خلاء انجام دهند، طراحی مراحل آزادانه با حق انتخاب‌های گسترده بود که اتفاقاً اینجا هم بازی حسابی به جاده خاکی می‌زند. ما در عمل شاهد یک چرخه خطی از سه المان تکراری هستیم؛ شکست دادن دشمنان، جمع آوری تاج‌ها و حل پازل‌ها!
بخش اکشن Funko Fusion؛ تیراندازی و نبردهای نزدیک
در بخش اکشن بازی روی دو المان مانور داده است؛ اول تیراندازی و دومی هم نبردهای نزدیک! در نگاه اول مبارزات بازی خاص و جذاب به نظر می‌رسند اما به‌مرور زمان از ریتم می‌افتند. به عنوان مثال تیراندازی بازی برپایه هدف‌گذاری خودکار طراحی شده که آن هم هنگام هجوم موجی از دشمنان کارایی خودش را از دست می‌دهد. حتی سیستم نبردهای نزدیک و تن به تن هم اصلاً آن ضرب جذاب بازی‌های لگویی را ندارد. ما عملاً شاهد هیچ انیمیشن خاصی در مبارزات نیستیم، حتی جاخالی‌ها و سیستم دفع ضربات هم کاملاً ناقص از آب درآمده است.
طراحی دشمنان Funko Fusion؛ چالش اصلی بازی
دشمنان بازی حکم مترسک وسط معرکه را دارند؛ می‌آیند تا کشته شوند! هوش مصنوعی‌شان شاید بدترین نمونه در میان بازی‌های هم سبک باشد. به نحوی که هیچ خلاقیت یا نبوغ خاصی در حرکات و حمله‌های آن‌ها دیده نمی‌شود. در انتهای هر مرحله هم شاهد رویارویی با یک باس فایت هستیم که اتفاقاً اینجا هم تفاوت محسوسی بین آن‌ها وجود ندارد. هر کدام‌شان تقریباً یک الگوی مشابه حمله دارند و خیلی ساده هم شکست می‌خورند.
بازی دو المان مهم دیگر هم در چنته دارد. اولی که شاید مهم‌ترین هم باشد، سیستم پلتفرمینگ بازی است. گرچه پرش‌ها بسیار دقیق هستند اما کنترل بسیار کند و خشک بازی عملاً لذت یک تجربه جذاب را از شما دریغ می‌کند. در کنار این مورد شاید تنها مزیت بازی پازل‌های آن باشد که برای چند دقیقه‌ای ذهن شما را به تکاپو می‌اندازد.
در نهایت، Funko Fusion علی‌رغم پایه‌گذاری هنری جذاب و ترکیب خلاقانه‌ی دنیاهای محبوب، در هیچ کدام از جنبه‌های گیم پلی نمی‌تواند از پس حداقل انتظارات مخاطبین بربیاید. ما عملاً شاهد یک ترکیب خام و چند جانبه‌ای هستیم که حتی هیچ تعادلی میان بخش‌های مختلف گیم پلی آن به چشم نمی‌خورد. حتی حداقل راه‌های نجات مثل بخش Co-op یا سیستم ارتقای کاراکتر هم در بازی وجود ندارد.
طراحی سمعی و بصری؛ خوب اما ناکافی!
شاید تنها بخشی که Funko Fusion می‌تواند با آن در برابر آثار هم سبک فخر بفروشد، همین جلوه‌های بصری و طراحی هنری آن باشد. هر یک از هفت دنیای بازی سبک بصری و هویت خاص خود را دارند. از سرمای وهم آلود دنیای The Thing گرفته تا رنگ‌های گرم و جذاب Masters of the Universe همه و همه چشم‌نواز و خیره کننده هستند. در کنار این مورد نورپردازی پویای بازی در بسیاری از سکانس‌ها کاملاً در قامت یک اثر نسل نهمی قد علم می‌کند.
صدالبته طراحی بامزه و دوست داشتنی فانکو پاپ‌ها هم خود مزید بر علت شده تا به ستایش شایستگی‌های بصری بازی بپردازیم. با این حال شوربختانه بازی پر است از مشکلات فنی غیرقابل چشم پوشی! تا دل‌تان بخواهد افت فریم‌ها عذاب آور و باگ‌های دردسر در بازی سر راه‌تان قرار خواهد گرفت. حتی در بسیاری از مواقع بافت‌ها و جزئیات محیطی خیلی دیر بارگذاری می‌شوند.
در زمینه جلوه‌های صوتی اما ضعف‌ها نمایان‌تر می‌شوند. موسیقی‌ها نه شورانگیز هستند و نه حتی با فضای لوکیشن‌های بازی همخوانی دارند. حتی صداگذاری افکت‌های محیطی مثل انفجار هم به طرز عجیبی تصنعی و حتی تمسخرآمیز هستند. در کنار این موضوع نمی‌تواند از ضعف جدی تیم دوبلاژ بازی در صداپیشگی شخصیت‌ها به سادگی گذشت. موردی که نه فقط ارزش‌های صوتی بازی را پایمال کرده، بلکه جنبه‌های داستانی آن را نیز تحت تاثیر قرار داده است.
سخن پایانی
Funko Fusion شاید بزرگترین خیانت در حق جهان فانکو پاپ باشد. در حالی که همه انتظار داشتند بازی به طلسم چیرگی بازی‌های لگویی در بازار پایان دهد، Funko Fusion همه را از آینده این بازی‌ها به کل ناامید می‌کند. می‌توان با یک تقریب کلی گفت که محصول پیش روی ما کلکسیونی از آشفتگی‌های ساختاری و اجرایی است. یعنی نه خلاقیتی در آن به چشم می‌خورد و نه در عمل شاهد یک اثر سرگرم کننده هستیم. داستان پردازی سطحی، گیم پلی کلیشه‌ای و خام در کنار مشکلات فنی بی‌شمار هرگز به بازی مجال خودنمایی نمی‌دهد. در نهایت، Funko Fusion را می‌توان تلاشی جاه‌طلبانه دانست که شاید روی کاغذ ایده‌های جذابی برای عملی کردن این هدف خود داشت، اما در نهایت تمام تلاش‌ها با یک محصول ضعیف زیر سوال می‌رود!
نکات مثبت:
- طراحی هنری و نورپردازی چشم‌نواز
- تنوع بصری دنیاها و وفاداری به فرنچایزها
- ظاهر بامزه و هویت‌دار شخصیت‌های فانکو پاپ
- پازل‌های نسبتاً خلاقانه
نکات منفی
- داستان ضعیف و فاقد جذابیت
- گیم‌پلی تکراری و کنترل خشک
- هوش مصنوعی ضعیف و باس‌فایت‌های تکراری
- باگ‌های متعدد و افت فریم شدید
شما مخاطبان عزیز می‌توانید هم اکنون بازی و محصولات مورد نظر خودتان را به صورت مستقیم با ضمانت بهترین قیمت و ارسال سریع از فروشگاه تک سیرو خریداری کرده و به سرعت در سراسر ایران محصول خود را درب منزل دریافت کنید.
نظر شما چیست؟ به نظر شما بازی توانسته است انتظارات مخاطبین را برآورده کند؟ آیا می‌توان آینده درخشانی برای بازی‌های فانکو پاپ متصور شد؟ یا همچنان برگ برنده را در اختیار بازی‌های لگویی می‌دانید؟ در قسمت نظرات، دیدگاه خود را با ما به اشتراک بگذارید.
