با نقد و بررسی بازی Yooka-Replaylee از استدیوی Playtonic با تک سیرو همراه باشید.
بشر همیشه بین تعلق به گذشته و قدم گذاشتن در وادی آینده هاج و واج می‌ماند. راستش، خیلی‌های‌مان نه توان دل کندن از گذشته را داریم و نه می‌توانیم بی‌باک و جسور برای آینده قدمی برداریم. این برزخ همیشه همراه ماست؛ به‌ویژه وقتی پای آثاری در میان باشد که ریشه در نوستالژی‌های‌مان دارند. Yooka-Replaylee دقیقاً در چنین مرزی ایستاده است؛ جایی میان دنیای شیرین و آشنا‌ی نسخه‌ی قبلی و استانداردهای مدرن بلاتکلیف می‌ماند. البته که سال 2017 خودش هم چندان گذشته دور و دراز نیست، اما با این وجود به لطف آثاری مثل Astro Bot عناوین پلتفرمر حالا وارد فاز جدیدی از مدرنیته شده‌اند. استدیوی Playtonic هم دقیقاً در این منجلاب گذشته و آینده گیر کرده است و دست بر قضا می‌خواهد هر دو طرف را راضی نگه‌دارد. اما این که آیا موفق بوده است یا خیر را در ادامه خواهیم گفت.
بازگشت به چه قیمتی؟
همانطور که پیش از این هم گفتیم، Yooka-Replaylee از یک سو می‌خواهد وفادار به ریشه‌های نسخه اصلی بماند و از سوی دیگر تلاش دارد به عناصر مدرن هم چنگ بزند. به همین خاطر سازندگان در همان ابتدا بازی را در قالب یک اثر Full Remake معرفی کردند. یعنی بازی که آن را کوبیده‌اند و از نو ساخته‌اند. اما چنین رویکردی آنچنان که باید و شاید در این نسخه جواب نداده است. به هر حال نباید این واقعیت را کتمان کرد که Yooka-Replaylee یک اثر Banjo-Tooie با طراحی‌های پیچیده‌تر و گیم پلی کندتر است که چندان تطابق با بازی‌های پلتفرمر سریعتر و آزادتر امروزی ندارد. این موضوع به ظاهر ساده جدی‌ترین چالش بازی در ادامه راه را رقم می‌زند. به نظر می‌رسد تیم سازنده سعی کرده حداقل روی موج محبوبیت بازی‌های اخیر این سبک سوار شود که البته در آن چندان توفیقی هم کسب نکرده است.
Yooka-Replaylee؛ معلق بین وفاداری و تغییر!
Yooka-Replaylee نه کاملاً شبیه نسخه قدیمی است و نه حتی می‌تواند خودش را به زور در زمره بازی های پلتفرمر مدرن جا دهد. یک اثری که از همه جا رانده شده مطمئناً چالش کتمان نشدنی در جلب توجه مخاطب دارد! به عنوان مثال در بازی‌های پلتفرمر امروزی، آزادی عمل، سرعت و تحرک حرف اول را می‌زنند، اما Yooka-Replaylee علی رغم جذابیت خاص خودش نمی‌تواند مثل آثار مدرن امروزی انتظارات برآورده کند. به همین خاطر بازی نه حس یک دنباله را دارد و نه حس یک اثر وفادارنه و کلاسیک. درست مثل کسی که از روی راه رفتن و استایل یک شخص دیگر تقلید می‌کند و دست آخر نه تنها موفق نمی‌شود، بلکه استایل قدیمی خودش را هم فراموش می‌کند.
تغییرات ساختاری؛ درمان یا مُسکن؟
یکی از بزرگ‌ترین تغییرات Replaylee افزایش حجم محتواست؛ بازی تا دل‌تان بخواهد چالش‌های تازه و مسیرهای فرعی دارد که در دل همان مراحل و لوکیشن‌های قدیمی پنهان شده‌اند. از این نظر تلاش سازندگان جای ستایش و تحسین دارد. به هر حال آن‌هایی که نسخه قبلی را تجربه کرده‌اند از کمبود محتواهای بازی خصوصاً با توجه به دنیای گسترده و پویای آن آگاه هستند. اما خوشبختانه در نسخه ریمیک خبری از این ضعف اصلاً نیست. به ندرت پیش می‌آید که شما محیط‌های عظیم و خالی از چالش را ببینید. پس از این نظر سازندگان تلاش‌شان به ثمر نشسته اما از بخت بد آن‌ها صرفاً به همین مورد اکتفا کرده‌اند. یعنی به جای خلق مراحل جدید و تغییر ساختار کلی صرفاً به همین افزایش محتوا قناعت می‌کنند. بنابراین محیط‌ها هنوز همان ابعاد، همان مسیرهای پرپیچ‌وخم و همان طراحی سطحی قدیمی را دارند.
تقابل سنت و مدرنیته به سبک Yooka
البته سازندگان دست روی دست نگذاشته و برای بهبود ساختارهای کلی نسخه قبل هم قدم‌هایی برداشته اند. به عنوان مثال نقشه، سیستم راهنما، قابلیت دنبال کردن اهداف و البته دسترسی به تمام حرکات از همان ابتدای بازی در نسخه جدید فراهم شده است. اما راستش را بخواهید این موارد علی رغم تمام کاربردها و جذابیت‌هایی که دارند چندان با ذات و فلسفه نسخه اصلی هماهنگ نیستند. به هر حال نسخه کلاسیک بیشتر بر پیچیدگی، کشف و رشد تدریجی شخصیت اصلی تاکید داشت. این در شرایطی است که بازی سعی می‌کند برای همسو و شبیه شدن به آثار مدرن به گذشته خودش پشت پا بزند. به همین خاطر Yooka-Replaylee به مراتب اثری ساده‌تر و آسان‌تر است. نتیجه چنین اقدامی کور کردن ذوق مخاطب برای کشف کردن و یاد گرفتن دنیای بازی است. موردی که در نسخه 2017 به بهترین شکل ممکن به تصویر کشیده شده بود.
تغییرات گیم‌پلی؛ سریعتر و آسان‌تر!
به لحاظ فنی، Yooka-Replaylee بهترین نسخه‌ای است که می‌توانست باشد. این یعنی اندک ایراداتی که در نسخه قبلی از این بابت وجود داشت دیگر عملاً در بازی وجود ندارند و محصول نهایی کامل‌ترین نمونه‌ای است که می‌توانستیم شاهدش باشیم. کنترل‌ها سریعتر و ساده‌تر شده‌اند، یوکا و لیلی هم به مراتب چابک‌تر از قبل هستند و به خوبی می‌توانند حس یک پلتفرمر ناب را منتقل کنند. حتی مشکل دوربین که در نسخه قبلی وبال گردن گیمرها شده بود نیز وجود دارد. ماحصل تمام این موارد ساده‌تر شدن و حتی می‌توان گفت جذاب‌تر شدن گیم پلی بازی نسبت به نسخه کلاسیک است. اما همانطور که پیش از این هم گفتیم بازی با این کار از فلسفه وجودی نسخه قبلی فاصله گرفته و بهای آن را هم طبیعتاً پرداخت کرده است.
جلوه‌های بصری؛ زیباتر از همیشه!
Yooka-Replaylee یک سر و گردن که نه، چند سر و گردن نسبت به نسخه اصلی جلوه‌های بصری بهتر و ملموس‌تری دارد. نکته‌ای که در همان ابتدا توجه من را جلب کرد، سیستم نورپردازی جدید بازی بود که فقدانش در نسخه سال 2017 حسابی به چشم می‌آمد. اما این‌بار شاهد یک نورپردازی دقیق و هنرمندانه در بازی هستیم که همراه با کیفیت بسیار خوب تکسچرها و حتی افکت‌های گرافیکی یک تجربه بصری غنی را به تصویر می‌کشد. در کنار این مورد انیمیشن‌های بازی به مراتب نرم‌تر و متنوع‌تر هم شده‌اند. به نظر می‌رسد که تیم سازنده در زمینه طراحی انیمیشن سیستم قبلی را به کل حذف کرده و مجدداً آن را از نو طراحی نموده است؛ چرا که حتی در جزئی‌ترین حرکات هم شباهتی بین نسخه فعلی و قبلی دیده نمی‌شود. همه‌چیز نشان می‌دهد Playtonic زمان و هزینه زیادی صرف بازسازی ظاهری دنیا کرده است!
وقتی هویت بصری قربانی می شود!
اما در همین موفقیت بزرگ هم یک قربانی وجود دارد: هویت بصری نسخه اصلی! آن‌هایی که نسخه اصلی را تجربه کرده‌اند به خوبی با رابط کاربری و فونت‌های کارتونی و بی‌تکلف آن آشنا هستند. اما حالا این هویت بصری جای خودش را به طراحی‌های مینیمال و مدرن امروزی داده است. طبیعتاً کسی که به دنبال یک تجربه مدرن سه بعدی است با این قضیه مشکلی ندارد اما برای طرفداران دنیای عجیب و طنزآلود Yooka-Laylee این مورد یک عذاب غیرقابل تحمل است. این یعنی دیگر آن حس شیطنت آمیز و کودکانه منوها و رابط کاربری بازی دیگر عملاً وجود ندارد و آن حس قدیمی و ذوق گذشته را در مخاطب کور می‌کند.
صداگذاری و موسیقی؛ بی‌نیاز از تغییر!
Playtonic تصمیم گرفته چندان در تغییر موسیقی و جلوه‌های صوتی بازی بی‌گدار به آب نزند. حق هم دارند؛ موسیقی‌های معرکه و کم‌نظیر دیوید وایز در نسخه اصلی هنوز هم همان جذابیت سابق خودشان را دارند. موسیقی‌هایی که فضای فانتزی با کمی حس شوخ طبعی و شیطنت را به خوبی منتقل می‌کند و دست بر قضا با ذات ماجراجویانه بازی هم تطابق دارد. در جهانی که گرافیک و طراحی ساختاری عوض شده، موسیقی نقش لنگر هویتی را بازی می‌کند. شاید Replaylee از بسیاری جهات تسلیم استانداردهای مدرن شده باشد، اما در این بخش اصالت نسخه اصلی هنوز کاملاً نفس می‌کشد. ناگفته نماند که تیم سازنده به تناسب افزایش جزئیات بازی، توانسته افکت‌های صوتی بیشتری را هم چاشنی این بخش کند و خلاصه حرف و حدیثی برای گفتن باقی نماند.
سخن پایانی
Yooka-Replaylee طبق سلیقه مخاطب امروزی ساخته شده است؛ یک اثر پلتفرمر سه بعدی سریع، جذاب، گسترده و دوست داشتنی که پر است از چالش‌ها و المان‌هایی ساعت‌ها مخاطب را غرق در خودش می‌کند. به همین خاطر می‌توان گفت که Yooka-Replaylee از آن دسته ریمیک‌هایی است که از نظر تکنیکی همه‌چیز را بهتر می‌کند اما الزاماً تجربه بهتری را به تصویر نمی‌کشد. این یعنی شاید برای بازیکنان جدید، انتخابی عالی و وسوسه انگیز باشد اما برای طرفداران قدیمی، انتخابی بحث‌برانگیز است. خلاصه آن که Yooka-Replaylee بازی خوب یا حتی بسیار خوبی است که برای رسیدن به چنین جایگاهی تماماً به گذشته خودش پشت می‌کند. موردی که برای طرفداران قبلی این سری قابل قبول نباشد!
نکات مثبت:
- بهبود سیستم کنترل کاراکتر و دوربین بازی
- جلوه‌های بصری بهبود یافته
- انیمیشن‌های کاملاً جدید
- افزایش تعداد چالش‌ها و پاجی‌ها
- نقشه و سیستم راهنمای کاربردی
- حفظ موسیقی عالی نسخه اصلی
نکات منفی:
- از بین رفتن هویت کلاسیک نسخه اصلی
- طراحی مراحل دست نخورده باقی مانده‌اند
- ساده و سریع شدن بیش از حد روند بازی
- رابط کاربری جدید و بی‌روح نسبت به نسخه اصلی
شما مخاطبان عزیز می‌توانید هم اکنون بازی و محصولات مورد نظر خودتان را به صورت مستقیم با ضمانت بهترین قیمت و ارسال سریع از فروشگاه تک سیرو خریداری کرده و به سرعت در سراسر ایران محصول خود را درب منزل دریافت کنید.
