ما ایرانی‌ها کهنه پرستیم. یعنی جان به جان‌مان کنند دل‌مان گیر نوستالژی‌های کودکی و آن تجربه‌های ناب گذشته‌ی‌مان است! در خصوص صنعت گیم حداقل برای من این قضیه نمود بیشتری دارد. به هر حال آن روزها، صنعت گیم آنچنان اسیر عناوین لایو سرویس و پول پرست امروزی یا گرافیک‌های واقع گرایانه و کذایی نبود. هر چه داشتیم و نداشتیم یک کنسول ساده با گرافیک چند بیتی و کنترلر‌های زمخت و بدقواره‌ای که عاشق‌‌شان بودیم. از شما چه پنهان آن زمان دلار و کلاً بازار صنعت گیم با ما مهربان‌تر به نظر می رسیدند و دست‌مان برای خرید بازی محبوب‌مان بازتر بود! پس هر عنوانی فارغ از سبک و سیاقش می‌توانست جز گزینه‌های خریدمان باشد. حالا فرقی هم نمی‌کرد که داستانی باشد یا یک اثر صرفاً سرگرم کننده. نمونه بارزش هم همین فرانچایز Tony Hawk’s Pro Skater است. شاید گیمر امروزی اصلاً نداند و یا حتی نخواهد که بداند بازی اسکیتی یا ورزشی به بازار عرضه شده یا نه، اما برای گیمرهایی که چند پیراهن بیشتر پاره کرده‌اند، این عنوان از جنس همان نوستالژی‌های کودکی‌مان است. به هر حال نباید فراموش کرد که این مجموعه نه‌تنها بخشی از هویت دوران طلایی بازی‌های ورزشی بود، بلکه توانست فرهنگ اسکیت را به خانه‌های میلیون‌ها نفر بیاورد. حالا فکرش را بکنید چنین عنوان خاطره انگیزی برای کنسول‌های نسل جدید بازسازی بشود. Tony Hawk’s Pro Skater 3 + 4، همانطور که از اسمش پیداست ترکیبی از نسخه سوم و چهارم این سری است که استدیوی Iron Galaxy با ابزارهای مدرن و المان‌های ارتقاء یافته آن حس کلاسیک قدیمی این سری را احیا کرده است. بعد از چند ساعت تجربه مداوم این بازی می‌توانم بگویم که این بازسازی علی رغم این که مثل تجربه‌های قدیمی درخشان و سرگرم کننده است، اما در عین حال در برخی مولفه‌های کلیدی به مراتب جای کار بیشتری دارد. در هر صورت با یک ارفاق کلی می توان گفت که نتیجه کار مطابق با همان حس جذاب نوستالژیک و قدیمی ماست. برای مشاهده ادامه مطلب و نقد و بررسی Tony Hawk’s Pro Skater 3 + 4 با وب سایت تک سیرو همراه باشید.
از آنجایی که ما با یک بازسازی وفادارانه روبرو هستیم در نسخه جدید، تقریباً همان شاکله کلاسیک این سری را شاهد می بینیم. یعنی همچنان می‌توانید روی لبه‌های میله حرکت کرده و حرکات نمایشی‌تان را روی رمپ اجرا کنید. در نهایت با همین اجرای حرکات دقیق و ظریفانه و البته ماموریت‌هایی که به شما محول شده امتیازهایی کسب می‌کنید. اما چیزی که در همان اولین لحظات تجربه بازی من را غافلگیری کرد، کنترل روان و سرعت پاسخ‌دهی بسیار خوب کاراکتر بود. چیزی که در بازی‌های مشابه و حتی نسل جدید این روزها فقدانش تبدیل به یک معضل جدی و اساسی شده است. خوشبختانه اینجا حتی کوچک‌ترین فرمان بازیکن به درسی اجرا می‌شود و به همین خاطر کمبوها و حرکات پیچیده هم لذت بخش‌تر خواهند بود. از قضا عنصر شانس و حتی باگ هم دیگر معنایی ندارد و هر چه هست تلاش‌های بازیکن و مهارت وی است. از طرفی سازندگان گزینه‌ی تنظیم زمان بازی از 2 دقیقه تا 60 دقیقه هم را اضافه کرده‌اند. این مورد هم برای گیمرهای نسل جدید غنیمت است تا فرصت بیشتری برای یادگیری مکانیسم‌های بازی داشته باشند و هم گیمرهای نسل قدیمی می‌توانند چالش‌های حرفه‌ای‌شان را با آزادی بیشتری پیاده سازی کنند. اما راستش را بخواهید چنین تغییری برای کسانی که نسخه‌ی چهارم این سری را تجربه کرده‌اند، چندان خوشایند نیست. به هر حال نسخه چهارم اولین بازی این سری بود که یک تجربه آزادانه و جهان باز بدون محدودیت زمان ارائه می‌داد. یعنی گیمر می‌توانست فارغ از محدودیت‌های تایمر با دیگر NPCها تعامل کرده و مراحل مورد نظر را به اتمام برساند. حالا اما شما الزاماً باید بین محدوده 2 دقیقه تا 60 دقیقه آن‌ها را به سرانجام برسانید. اصولاً چه گیمر نسل جدید و چه قدیم دیگر میانه خوشی با محدودیت تایمر ندارند ولو این که دامنه انتخاب آن گسترده شده باشد. نکته عجیب‌تر اما این است که بسیاری از مراحل کلاسیک این سری که چالش‌های عجیب خودشان را هم دارند، حالا بسیار سطحی و ساده شده‌اند. در ابتدا گمان می‌کردم شاید من دیگر آن گیمر تازه‌کار و به قول خارجی‌ها نوب کودکی نیستم، اما کمی بعد، واقعیت ساده شده بازی این احساس افتخار من را به یک ناامیدی بزرگ هم از خودم هم از تیم سازنده تبدیل کرد. به عنوان مثال همان مرحله Alcatraz خودش می‌توانست به بسیاری از بازی‌های ورزشی و سرگرم کننده این روزها یک سور اساسی در ارائه تجربه چالش برانگیز بزند اما در عمل هیچ رد و نشانی از آن در نسخه جدید این سری نیست. مراحلی که شاید هویت و ریشه این سری به شمار می‌رفتند و حالا باید با جای خالی آن‌ها کنار بیاییم.
خوشبختانه سازندگان در زمینه تعداد اسکیتبازها و تنوع آن‌ها سنگ تمام گذاشته‌اند. یعنی همچنان شخصیت‌های کلاسیک مثل رودنی مولن در بازی حضور دارند و در عین حال اسکیت‌بازان جدیدتری مانند Lizzie Armanto و Yuto Horigome که نمایانگر نسل جدید ورزش اسکیت هستند هم در نسخه جدید هنرنمایی می‌کنند. صدالبته این تنوع گسترده با سیستم جدید ارتقاء مهارت‌ها رسالت خودش را در حق گیمر تمام می‌کند. در نسخه‌های قبلی هر اسکیت باز یک سیستم ارتقا و پیشرفت جداگانه داشت و عملاً گیمر برای ارتقاء هر شخصیت مجبور به صرف زمان و جمع آوری امتیازها بود. حالا اما در نسخه بازسازی شده این امتیازها جنبه عمومی پیدا کرده‌اند و برای همه اسکیت بازها در دسترس هستند. با این وجود عده‌ای اعتقاد دارند که چنین سیستمی می‌تواند به خاص بودن اسکیت بازها و تفاوت‌های‌شان با هم ضربه بزند، اما برای ما گیمرهای قدیمی که سن و سالی سپری کرده‌ایم و صبرمان مثل گذشته نیست، چنین تغییری خود بهشت است! چون هم وقت‌مان الکی برای یک سری ماموریت‌های بدیهی تلف نمی‌شود و هم دسترسی کامل و راحت‌تری به اسکیت بازها و سیستم ارتقاء مهارت‌شان داریم. مسلماً برای گیمرهایی که تازه با این سری آشنا شده‌اند هم این مورد با بازخورد خوبی همراه خواهد بود. به هر حال چه کسی از سادهتر شدن یک بازی چالش برانگیز و بعضاً حوصله سربر بدش می‌آید؟
Tony Hawk’s Pro Skater همیشه از نظر محتوایی یک اثر برجسته و سرگرم کننده بوده است. از آن دست عناوینی که می‌تواند به مراتب بیشتر از یک بازی فوتبالی یا بسکتبال گیمینگ سرگرم‌تان کند. در نسخه جدید هم علاوه بر مراحل اصلی و مأموریت‌های معمول، چالش‌های Pro Goals نیز به بازی افزوده شده‌اند. این چالش‌ها بازیکن را به انجام حرکات پیچیده‌تر و کسب امتیازهای بالاتر دعوت می‌کنند. در کنار این‌ها، جمع‌آوری آیتم‌های مخفی مثل دک‌های اضافی، توکن‌های ویژه، آیتم‌های تزئینی برای اسکیتبازها و مأموریت‌های اختصاصی برای هر شخصیت، تنوع و عمق زیادی به گیم‌پلی می‌بخشند و باعث می‌شوند روند بازی همیشه تازه و هیجان‌انگیز باقی بماند. البته این پایان کار نیست و در بخش Create a Park نیز گیمرها می‌توانند با طراحی کامل نقشه‌های دلخواه خودشان بقیه را به یک رویداد رقابتی دعوت کنند. اما سازندگان چندان در این زمینه دست و دلباز نبوده‌اند و شخصی سازی قابل قبولی که بتوان آن را یک مزیت و برتری نسبت به بازی‌های مشابه دانست وجود ندارد. اما خبر خوب این است که حالت آنلاین نیز همچنان مثل سابق شور و شوق خاص خودش را دارد و گیمرها می‌توانند برای کسب بالاترین امتیاز با همدیگر رقابت کنند. از طرفی یک حالت جدید به نام HAWK نیز معرفی شده که در آن باید یگمرها حروف کلمه‌ی HAWK را در سطح نقشه پخش کنند و سپس تلاش کنند تا حروفی که دیگر بازیکنان گذاشته‌اند را پیدا کنند؛ اینجاست که شاهد یک ترکیب معرکه از خلاقیت و مهارت هستیم که می‌تواند ساعت‌ها گیمر را به یک تجربه رقابتی دیدنی وسوسه کند. این ترکیبی از رقابت و همکاری خلاقانه است که می‌تواند ساعت‌ها سرگرمی و هیجان برای بازیکنان به همراه داشته باشد.
نسل نهم کنسول‌های گیمینگ تا دل‌تان بخواهد بازی‌های بازسازی شده‌ای تحویل‌مان داده که همان مکان‌های قدیمی را با نمای واقع‌گرایانه‌تر و پرجزئیات‌تر به تصویر می‌کشد. اما Tony Hawk’s Pro Skater 3 + 4 رویکرد متفاوتی را در پیش گرفته است. یعنی علی رغم این که جزئیات بصری بازی در حد یک اثر نسل جدید به حساب می‌آید، عنصر خط زمانی هم در آن لحاظ شده است. به عنوان مثال تیم Iron Galaxy تلاش کرده دنیای هر مرحله را طوری طراحی کند که انگار 20 سال از آن اتفاقات گذشته و حالا با نسخه‌ی پیرتر و فرسوده‌تر، اما واقعی‌تر از آن روبه‌رو هستیم. برای مثال، Skater Island حالا دیگر صرفاً یک پارک اسکیت نیست؛ بلکه ساختمانی متروکه با سقف ریزش‌کرده است که در دنیای واقعی نیز به‌همین سرنوشت دچار شده! چنین چیزی برای گیمرهای قدیمی که حالا سنی از آن‌ها گذشته و احتمالاً با محاسن سفید بازی را تجربه می‌کنند، یک اعجاب بی‌نظیر است. انگار بازی محبوب کودکی‌مان در کنار ما بزرگ شده و قد کشیده و حالا همه‌ی‌مان با شکل و شمایلی تازه و پا به سن گذاشته به دیدار هم آمده‌ایم. این نوع طراحی نه تنها احترام به نسخه‌های اصلی است، بلکه کنجکاوی گیمرهای نسل جدید که عناوین قبلی را تجربه نکرده‌اند را هم تحریک می‌کند. اما همانقدر که بازی از نظر بصری نیاز مخاطب را ارضا می‌کند همانقدر در جلوه‌های صوتی و موسیقی متن به کاهدان می‌زند. در نسخه جدید ما تنها 10 قطعه موسیقی با همان حال و هوای پانک، راک و هیپ هاپ شاهد هستیم که راستش را بخواهید اصلاً در حد و اندازه قطعه‌های به یادماندنی مثل Spokesman در نسخه‌های کلاسیک و قدیمی نیستند.
Tony Hawk’s Pro Skater 3+4 شاید یک عنوان ایده‌آل و تمام و کمال نباشد، اما در عین وفاداری به ارزش‌های عناوین کلاسیک این سری یک تجربه سرگرم کننده و جذاب را به تصور می‌کشد. جایی که همچنان لذت حرکات فانتزی رو نرده‌ها و مودهای متنوع بازی به قوت خودشان باقی هستند. از طرفی وجود بخش‌های جدید خصوصاً در قسمت آنلاین و البته بهبود جلوه‌های بصری بازی هم برای گیمرهای نسل جدید و هم قدیمی وسوسه کننده به نظر می‌رسد. با این وجود بازی نمی‌تواند از ایرادات قابل توجه خودش را تبرئه کند. خصوصاً آن‌هایی که روزگاری جزء المان‌های جذاب و سرگرم کننده این سری بودند. در هر صورت Tony Hawk’s Pro Skater 3+4 می‌تواند در قامت یک اثر رقابتی و ورزشی ساعت‌ها حرف برای گفتن داشته باشد و دست بر قضا تکراری یا خسته کننده هم نشود.
+ نکات مثبت:
- گرافیک بازسازی شده با دقت و جزئیات بالا
- گیم‌پلی کلاسیک و روان که روح نسخه‌های اصلی را حفظ کرده
- تنوع بسیار زیاد اسکیتبازها و دسترسی راحت‌تر به آن‌ها
- چالش‌های سخت Pro Goals و حالت جدید HAWK
– نکات منفی:
- حذف حالت کریر مود نسخه قبلی و اضافه کردن محدودیت زمانی
- سادهتر شدن مراحل چالش برانگیز گذشته
- کاهش و افت کیفیت چشمگیر موسیقی‌های بازی
- بخش Create a Park حرفی برای گفتن ندارد
