بازی XIII برای Nintendo Switch

ریمیک کردن آثار کلاسیک، یکی از مواردی است که در چند سال اخیر به شدت در صنعت بازی های ویدئویی رواج یافته است. قدرت چشمگیر کنسول های نسل گذشته و البته میل و شوق فراوان گیمرهای قدیمی به تجربه ریمیک این آثار، بیشترین نقش را در وسوسه کردن سازندگان داشته است. اگر سال‌هاست عاشق دل شیفته سبک تیراندازی اول شخص هستید و از قضا سابقه طولانی هم دارید، احتمالاً با عنوان XIII آشنا هستید. یک بازی شوتر کلاسیک که نزدیک به 19 سال پیش عرضه شد. XIII در زمان خودش توانست یکی از مفرح‌ترین و چالش برانگیزترین تجربه های تیراندازی را ارائه بدهد و حالا بعد از گذشت تقریباً دو دهه ریمیک این بازی توسط استدیو PlayMagic در دسترس همگان قرار دارد. 

عرضه نسخه اصلی XIII به سال 2003 بر می گردد. در آن زمان هنر داستان سرایی بازی‌های ویدئویی به اندازه الان پخته و عمیق نبود. اما با این حال XIII برای Nintendo Switch یکی از اندک بازی‌های شوتر آن دوره محسوب می شد که تمرکز و هزینه زیادی را برای داستان سرایی خود صرف کرده بود. ماجرای بازی روایتگر شخصیتی به نام XIII است. کسی که حافظه‌اش را از دست داده است و جز چند تصویر کوچک و تار چیزی به یاد نمی آورد. داستان اما رفته رفته پرهیجان‌تر می شود و در یک ایده بسیار جالب تم انتقامی نیز به خود می گیرد. درباره شخصیت اصلی هم حداقل همه‌ ما این را می دانیم که او یک تیرانداز ماهر و البته شجاعی است. نکته جالب داستان اما جایی رقم می خورد که سازندگان به طرز تحسین برانگیزی از رمانی با همین نام الهام گرفته‌اند و خصوصاً در فضاسازی و روایت داستانی ظرافت های خاصی را به خرج داده‌اند. استدیو PlayMagic اما با ریمیک خود علاوه بر این که استانداردهای نسخه اصلی را حفظ کرده است، بلکه با طراحی کات سین‌های جدید و جالب ارزش کار خود را بیشتر به رخ می کشد. البته تغییرات داستانی فقط به صحنه‌های سینماتیک معطوف نیست و یک سری بازنگری‌های کلی و جزئی خصوصاً در بخش شخصیت‌ها به چشم می خورد. خلاصه آن که  XIII به عنوان یک بازی تیراندازی اول شخص، چه در زمان خودش و چه در دوره کنونی یک روایت استاندارد و غرق کننده را ارائه می دهد.

علی رغم گستردگی عناوین ریمیک در بازار، اکثر این آثار مکانیک‌ها و المان‌های گیم پلی را به طور کلی متحول کرده‌اند و در این بین یک سری نکات جزئی از نسخه اصلی را هم همچنان حفظ می کنند. اما XIII رویه متفاوتی را در پیش گرفته و تا حد زیادی به گذشته وفادار مانده است. این مورد می تواند برای آن دسته از کسانی که دل تنگ نسخه اصلی هستند یک خبر خوب باشد. از همان حالت به دست گرفتن تفنگ بگیرید تا نشانه‌گیری و حتی تعویض خشاب شما را به دو دهه پیش خواهد برد. انگار که با یک ماشین زمان سفر کرده‌اید و یکی از لذت بخش‌ترین شوترهای آن زمان را دوباره تجربه می‌کنید. البته این گونه هم نیست که بازی فاقد هرگونه نکته یا المان جدید باشد. به هر حال سازندگان برای همراه کردن نسل جدید گیمرها مجبور هستند تا حدی بازی خود را مدرن‌ کنند. به عنوان مثال سبک تیراندازی بازی سرعت به مراتب بیشتری به خود گرفته‌است و دشمنان این بار باهوش‌تر و با تاکتیک‌تر به مصاف شما خواهند آمد. از طرف دیگر سلاح‌های محدود گذشته این بار جای خودشان را به انبوهی از تفنگ‌های جدید و متنوع داده‌اند. 

یکی از برجسته‌ترین بخش‌های XIII برای Nintendo Switch، حالت مخفیکاری آن است. فراموش نکنیم که شخصیت XIII تقریباً یک ارتش تک نفره است و در بسیاری از مراحل چاره‌ای به جز مخفیکاری ندارد. سازندگان با درک این قضیه سعی کرده‌اند یک تعادل نسبی را بین بخش اکشن و مخفیکاری برقرار کنند اما می توان این موضوع را با قاطعیت گفت که مراحل مخفیکاری بازی اعتیادآورترین بخش آن محسوب می شود. بخش زیادی از این جذابیت را مدیون طراحی هوش مصنوعی دشمنان هستیم که نسبت به کوچک‌ترین اتفاق و صدایی در محیط حساس هستند!
اما نکته‌ای که XIII را نسبتاً به بقیه بازی‌های ریمیک تیراندازی متمایز می کند حالت گرافیکی آن است. سازندگان از سبک سل شیلد در طراحی بصری بازی بهره گرفته‌اند. موردی که قبلاً در عناوینی نظیر Borderlands و Walking Dead بودیم و چندان هم ناآشنا نیست. اما با این حال طراحی هنری زیبای مراحل و ظرافت‌های بصری سازندگان که در دل محیط‌های جذاب پنهان شده‌اند شایسته تقدیر است. از همه مهم تر نبوغ سازندگان را باید تحسین کرد که چنین حجمی از محیط‌های متنوع را با زیبایی هر چه تمام‌تر طراحی کرده‌اند.  ناگفته نماند که انیمیشن‌های بازی هم نسبت به سایر آثار سل شیلد مطرح روان‌تر و باورپذیرتر هستند. همین مورد تا حد زیادی به مدرن‌تر شدن گیم پلی بازی کمک کرده  و همان‌طور که گفتیم یک ریتم سریع را به آن داده است.